Uğur Mumcu
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
| Uğur Mumcu | |
|---|---|
.JPG) Gazeteci, araştırmacı, yazar | |
| Doğum tarihi | 22 Ağustos 1942 |
| Doğum yeri | Kırşehir |
| Ölüm tarihi | 24 Ocak 1993 |
| Ölüm yeri | Ankara |
 Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi | |
Uğur Mumcu (22 Ağustos 1942, Kırşehir - 24 Ocak 1993, Ankara), Türk gazeteci, araştırmacı ve yazar.
24 Ocak 1993'te Ankara'da Karlı Sokak'taki evinin önünde, arabasına konulan bombanın patlaması sonucu suikasta bağlı olarak öldü.
Sözleri[değiştir]
Kaynaklı[değiştir]
- Yıllarca Pentagon generallerine karşı boynu bükük duran genelkurmay başkanlarının yerini, Silahlı Kuvvetlerimizin Atatürkçü geleneğini canlandıran gür bir ses almıştır.[1]
- Kenan Evren hakkında
- Devlet, devlet olmaktan çıkar; parlamento, on beş gün içinde seçilmesi gereken cumhurbaşkanını seçmez ve ülke baştan başa örtülü bir iç savaşın kanlı arenasına dönüşürse Silahlı Kuvvetlerin yönetime el koymasından doğal ne olabilir ki?
- (12 Eylül Darbesi hakkında)[2]
- 12 Eylül Harekâtı'nın ülkemizi bir iç savaş eşiğinden geri çekip kurtardığını kabul etmeyecek kim vardır?.. 12 Eylül'ün haklılık nedenlerine bir değil, bin kez inanırız.[3]
- 12 Eylül, Türkiye'yi bir iç savaş tehlikesinden kurtarmıştır. Bunu açıkça kabul ve ilan etmeden hiçbir soruna çözüm bulma olanağı yoktur. Bu nesnel bir gerçek, somut bir olgudur. Kim yadsıyabilir?[4]
- İHD, devletten kaynaklanan "insan hakları ihlallerini" sergilerken PKK ve Dev-Sol gibi terör örgütlerinin eylemlerine, "her gün yaşanan bu tür olaylar için bildiri yayımlamanın ciddi yarar sağlamayacağını" ileri sürüp bu insanlık dışı eylemleri kınadığını açıklamıyor. "İnsan Hakları Derneği"nin PKK'nın insanlık dışı eylemleri konusundaki görüşlerini merak ediyoruz.[5]
- PKK, yol keserek erlerimizi kurşuna diziyor. Kurşuna dizilen erlerimizin de insan hakları yok mu? Nerede insan hakları savunucuları?[6]
- PKK, "şiddet yoluyla" sonuç almak isteyen bir Kürt milliyetçisi terör örgütüdür.[7]
- İnsan hakları PKK için var, PKK'nın kurşuna dizdiği insanlar için yok! Nasıl bir "insanlık" anlayışıdır bu?[8]
- Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının eylemleri elbette suçtu. ... bu suç, anayasayı ihlal suçu değil silahlı çete kurmak ve bu çeteyi yönetmek suçlarıydı.[9]
- Bülent Ecevit değişmemiş, açıkça başkalaşmıştır.
- Gerçeği artık açık açık görmek gerekiyor:
- Ecevit artık eski Ecevit değildir. "ANAP'ın umudu"dur; eski Ülkücülerin alkışladıkları, tarikatların bağırlarına bastıkları Ecevit'tir.[10]
- Mezhepçiliği, bölgeciliği, Kürtlüğü ve Aleviliği aşamayan hiç kimse solcu, demokrat ve sosyal demokrat olamaz.[11]
- Kürtler ve İngilizler, Kurtuluş Savaşı yıllarında hep işbirliği içindeydiler.[12]
- "Döneklik" yalnızca bizim topluma özgü bir olgu değildir, tersine evrensel bir aydın hastalığıdır.[13]
- Ermeni ve Kürt terörizmi, iki kanlı örgütü, PKK ve ASALA'yı bir araya getirmişken bir Türk aydınının, Türk devrimcinin görevi, bu terörü destekleyen, dolaylı veya dolaysız biçimde bu örgütlere arka çıkan bütün kişi ve kuruluşlara karşı açık savaşa girmektir.[14]
- 12 Eylül, "yağmurun yağması gibi" doğal bir olaydı; parlamento tıkanmış, partiler işlevlerini yitirmiş, devlet, sağlı sollu terör karşısında çaresiz kalmıştı. Olayların önü 12 Eylül Harekâtı ile alınmasaydı hiç kuşkusuz ülke adım adım bir iç savaşa sürüklenecekti.[15]
- Bu ülkede, ay-yıldızlı al bayrağımız dışında hiçbir bayrak dalgalanamaz: ne orak-çekiçli kızıl bayrak, ne de çok yıldızlı Amerikan bayrağı... Burası Türkiye'dir. Bu ulus, Türk ulusudur. Bu bayrak, ordularda dalgalandırılmış Türk bayrağıdır. Ve bu bayrak, rengini Kuvay-ı Milliye şehitlerinin o kutsal kanlarından almıştır.[16]
- Yönetim bu konularda gerçekten duyarlı davranıyor. Geçmiş dönemlerde Bakanlarla ilgili yolsuzluk dosyalarını hemen komisyonlara gönderdiği gibi, kendi yönetimindeki bir eski Bakan hakkında kovuşturmaya geçmekte hiç duraksamıyor. Bu anlayışın gelecek yönetimler tarafından da benimsenmesi en içten dileğimizdir. Demek oluyor ki, haklarında yolsuzluk, rüşvet ya da Kocatopçu gibi «görevi kötüye kullanma» iddiaları bulunanlar, Devlet Başkanı Kenan Evren'in Bursa konuşmasında değindiği gibi «kim olurlarsa olsunlar» kovuşturulacaklardır.[17]
- Terör, öncelikle demokrasinin düşmanıdır. Bu açıdan bakarsak, «12 Eylül 1980 öncesinde Türkiye'de düşünce özgürlüğü vardır, Anayasa yürürlüktedir, demokrasi tastamam işlemektedir» diyemeyiz, dersek: inandırıcı olamayız.[18]
- 12 Eylül 1980 harekâtı, gerek 27 Mayıs, gerek 12 Mart müdahalelerinden daha değişik nedenlere dayanmaktadır. 12 Eylül, toplumu bir iç savaş eşiğinde devir almıştır. Bu yüzden sorunlar, güçlükler, 27 Mayıs ve 12 Mart ile kıyaslanmayacak kadar ağır ve değişiktir.[19]
- Silahı eline alan suç işlemiş olur, tetiği çeken suç işlemiş olur, anayasal düzeni devirmek için «silahlı çete» oluşturan suç işlemiş olur. Silahlı eylemleri ve örgütleri «düşünce özgürlüğü» içinde görmeye olanak yoktur.[20]
- Bizler, 12 Eylül'ün getirdiği sınırlama ve yasaklara, kelimesi kelimesine uyuyoruz; uymaya çalışıyoruz. Ancak sağ basın kendisinde böyle bir yükümlülük görmüyor, hergün bu yasakları çiğniyor.[21]
- Mustafa Kemal, Bolşevik değildi. Ulusal Kurtuluş Savaşı'nın Marksizm'le, Leninizm'le bir ilgisi yoktu.[22]
- Bir ülkede terör varsa, bir ülkede günde yirmiyi aşkın kişi siyasal nedenlerle öldürülüyorsa; iller, ilçeler, mahalle ve köyler silahlı zorbaların egemenliklerine terk ediliyorsa o ülkede demokrasi yoktur. Anayasa düzeni yoktur, yaşam güvencesi yoktur. Yaşam güvencesinin olmadığı yerde de devletin kendisi yok olmuş demektir. 12 Eylül öncesi yaşadığımız ortam, böyle bir ortamdı, geçmişi unutmadık! Bu korkunç ortamı duygu, düşünce ve vicdanlarımızda yeniden canlandırıp düşünmek zorundayız...[23]
- Bir parlamento, anarşi ve teröre karşı çaresiz kalmışsa kendi kendini "tasfiye" etmiş demektir! Ülkemizde 12 Eylül öncesi durum buydu. Bu yüzden 12 Eylül öncesi Türkiye'sinde anayasal düzenden, temel hak ve özgürlüklerden ve de insan haklarından söz etmenin olanağı yoktu.[24]
- Devlet Başkanı Orgeneral Sayın Kenan Evren'in Kahramanmaraş'ta mezhep ayrılığı konularına değinmesi, bu ayrımcılığın yarattığı ve yaratacağı sonuçları vurgulaması son derece yararlı olmuştur.[25]
- Atatürk sosyalist değildi, doğru... Kemalizm ve Marksizm çok ayrı kavramlardır, bu da doğru...[26]
- ... solculuk ve devrimcilik adına başvurulan eylemler birdenbire yaygınlaşmaya başladı. Bu eylemler, "bireysel terör" dediğimiz yönteme dayanıyordu. Adam kaçırma, banka soyma, fidye isteme gibi sağlıksız yöntemlerle sürdürülen serüvenci eylemler, İsrail Başkonsolosu Elrom'un kaçırılması ile önemli bir aşamaya ulaşmıştı.[27]
- (Deniz Gezmiş, Mahir Çayan vb. hakkında)
- Solun başvuracağı tek yöntem yasal çizgiler, anayasal çerçevelerdir. Barışçı yollarla oluşmalıdır. Adam öldüren, cinayet işleyen solculuk; hainlik, katillik ve halk düşmanlığıdır![27]
- İşçisiyle, köylüsüyle, öğrencisi, öğretim üyesiyle, askeri ve sivili ile, okumuşu ve okumamışı ile yurttaşların kanını bu ölçüde sorumsuzca akıtan bir başka "çok partili hayat" var mı yeryüzünde?[28]
- Bunun adı solculuk mu? Yoksul erlerin üstüne kurşun yağdıran, banka soyan eşkıyalık mıdır solculuk? Böyleyse yerin dibine batsın böyle solculuk...
- Bunun adı milliyetçilik mi? Savcıları, yargıçları, üniversite öğretim üyelerini, emniyet müdürlerini öldüren; yurttaş kanı içen canavarlık mıdır milliyetçilik? Böyleyse yerin dibine batsın böyle milliyetçilik...[29]
- İstanbul'daki karakol baskınlarını «Dev-Sol» adı verilen örgüt mü yapıyor? Yargımız açıktır: Bu cinayetler için seçtiğimiz sözcükler en azından, alçaklık ve canavarlıktır![30]
- ... atılan kurşunla öldürülen inzibat eri Zekeriya Önge'nin ana ve babası da gözyaşları içinde, bağırlarına taş basıyor... Akıtılan kanı, bir başkasının kanı ile temizlemeye olanak yoktur; hele akıtılan kan yoksul bir inzibat erinin kanıysa...[31]
- «İç savaş, iç savaş» diyoruz, «iç savaşa sürükleniyoruz» diyoruz, bu «iç savaş» değil mi? İç savaş nasıl başlar başka türlü? İşte başlamış, bunlar ilk belirtileri, ilk silah sesleri bunlar... CHP geliyor kan durmuyor, AP geliyor durmuyor...[32]
- Bugün 10 Kasım. Ülkeyi yokluğa ve karanlığa sürükleyen uğursuz politikacılar yine demeçler verecekler:
- ODTÜ'nün açılışında kendilerine "devrimci" adını takan "zıpır sosyalistler"in bir kısmının İstiklal Marşı söylenirken yerlerinden kalkmamaları, gerçekten şiddetle kınanmalıdır.[34]
- "Bu ülke bizim, bu topraklar bizim, göklerimizde uçacak uçaklara ancak biz izin veririz." diyen gür ses, Kurtuluş Savaşı'mızın onurlu anılarıyla yankılanmıştır. Çoktandır özlenen davranış, bu davranıştır. Orgeneral Kenan Evren, bu açıklamasıyla, unutturulan ve türlü gerekçelerle savunulması neredeyse suç sayılan tam bağımsızlık inancını, "Kuvayımilliye ruhu"nu tazelemiştir. Orgeneral Evren'i inançla, kıvançla, onurla kutluyor ve selamlıyoruz.[1]
- Orgeneral Kenan Evren, silah ambargosuna karşı takındığı tavırla gerçek yurtseverliğin, Atatürkçülüğün ve üstüne basa basa yazıyorum, gerçek "milliyetçiliğin" gereğini yerine getirmiştir.[1]
- Yıllarca Pentagon generallerine karşı boynu bükük duran genelkurmay başkanlarının yerini, Silahlı Kuvvetlerimizin Atatürkçü geleneğini canlandıran gür bir ses almıştır.[1]
- (Kenan Evren hakkında)
- Ve Süleyman Demirel, evlerinde çoluklarıyla çocuklarıyla boğazlanan Kahramanmaraş halkının kanlı cesetlerine bakarak konuşuyor:
- — Bana, "Sağcılar ve milliyetçiler cinayet işliyor." dedirtemezsiniz.
- Demirel'in insanlığını anlamak için bu sözler yeter. Böylesi bir politikacıya bugüne dek ne dünya tarihinde rastlanmıştır ne de Türkiye'de! Demek iktidar hırsı insanların gözlerini ve vicdanlarını böyle karartabiliyor.[35]
- — Bana sağcılar ve milliyetçiler cinayet işliyor dedirtemezsiniz...
- Sana, «Yahya Demirel devleti dolandırmıştır» da dedirtmek mümkün değildir, biliriz! Tabii, şu kanlı katilleri, şu alçak sürüsünü, şu namussuz alayını suçlamak için ağzından bir tek söz çıkmayacak.[35]
- (Süleyman Demirel hakkında)
- Hangi ülkü, hangi inanç, hangi siyasal düşünce evlere baskın yaparak adam öldürmeyi, belediye otobüslerinden adam indirip kurşuna dizmeyi haklı ve doğru bir eylem olarak görür? Düpedüz canavarlıktır bu! Canavarlığın da cezası bellidir: idam![36]
- Sağ ve sol adına başvurulan "bireysel terörü" kamuoyu önünde kınamak, suçlamak ve bu yolların "çıkmaz sokaklara" saplanıp kalacağını göstermek hepimizin görevidir. Tabii yüreklerinde insanlık sevgisi olanların...[37]
- Hani ozan, "Neler yapmadık şu vatan için" demiş ya, sol da "neler yapmıyor şu fraksiyonlar için..." Bölüyor, parçalıyor, bununla da yetinmiyor, vuruyor, öldürüyor...[38]
- Yahu adam ölüyor adam... Vicdanlarınızı, artık lütfen, seçim sandıklarından çıkarın... Politikacı olarak değil, insan olarak, adam olarak bir yurttaş olarak düşünün. Sebil mi bu insanların kanı? Kaç kişi öldürüldü bugüne kadar? Yetmedi mi? Vicdanlarınızın pansumanını bu kanlı kefenlerle mi yapıyorsunuz? Yeter artık, yeter artık, yeter be... İnsan ölüyor, adam ölüyor, adam. Kılınız kıpırdamıyor, kılınız.[39]
- Bulgaristan'da Türk kökenli 40 bin Bulgar yurttaşı, üzerinde pasaportları, sınırlarımızda bekletildiler. Bu soydaşlarımızın bütün işlemleri tamamlanmıştı. Fakat bu "milliyetçi", bu "Türkçü" ve bu "İslamcı" iktidar, bir türlü 40 bin Türk'ü ana yurda alamadı!..[40]
- (Süleyman Demirel, Alparslan Türkeş, Necmettin Erbakan ve Turhan Feyzioğlu'ndan oluşan koalisyon hükûmeti hakkında)
- İnsanlar sadece konuştuklarından değil, sustuklarından da sorumludurlar.[41]
- Öcalan o günlerde Mahir Çayan'ın kitaplarını ve yazılarını okur ve çevresindekilere, "Mahir Çayan ve Deniz Gezmiş'in gerilla yöntemlerini birleştirmek gerektiğini" söylerdi. Aradan yıllar geçecek, PKK'nın Almanya'da yayımlanan "Berxwedan" adlı gazetesinde, PKK'nın Çayan'ın liderliğindeki THKP-C örgütünün devamı olduğu ileri sürülecekti.[42]
- Evet, evet, ne olursa olsun ben Patnos dağlarında halk çocuklarıyla er olarak askerlik yapmayı, emekli olduktan sonra siyasal iktidarın uzattığı yönetim kurullarında on binlerce lira para alan orgeneral olmaya değişmem![43]
- Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunmaz.[44]
- Evrensel kültürün sanat ve düşün rüzgârları ile Türkiye er geç çağdaş uygarlığa demir atacak.[45]
- Bir ulus ne kadar okuma-yazma, öğrenme, araştırma eğiliminde ise o kadar sağlam, o kadar hoşgörülü ve demokrat yapıda olur.[46]
- Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma bizi... Bir gün sesimiz hepinizin kulaklarında yankılanacak ey halkım, unutma bizi.[47]
- Milliyetçilik ise sömürücülerin değil, Mustafa Kemal devrimcilerinin bayrağıdır.[48]
- Gelecek nesilleri değil, gelecek seçimleri düşünen politikacılarımız bu tablonun ressamlarıdırlar. "Bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler." parolası ile liberalizm, en acı örneğini Türkiye'de vermiştir.[49]
- Döviz transferi nedir, vergi iadesi nasıl alınır, devlet nasıl dolandırılır, bunları Mıgırdıç'tan daha iyi bilecek bir Allah'ın kulu yoktur, olamaz da... Yahya Demirel, bu konuda Mıgırdıç'ın yanında henüz çırak bile sayılmaz.[50]
- İstiklal Mahkemeleri "mahkeme" sayılmazlar. Bunlar, savaş ve ihtilal dönemlerinde rastlanan anti-demokratik "infaz kurulları"dır.[51]
Kaynaksız[değiştir]
- Haklıdan yana değil, güçlüden yana olanlar korkak ve kaypak olurlar. Güç merkezi değiştikçe dönerler.
- Ben Atatürkçüyüm, ben cumhuriyetçiyim, ben laikim, ben antiemperyalistim, ben tam bağımsız Türkiye'den yanayım, ben insan hakları savunucusuyum, ben terörün karşısındayım; ben yobazların, hırsızların, vurguncuların, çıkarcıların düşmanıyım. Dün sabaha değin araştırararak yazdığım hiçbir konuyu yalanlayamadınız. Öyleyse vurun, parçalayın. Her parçamdan benim gibiler, beni aşacaklar doğacaktır.
- Kemalizm benim yaşam şeklimdir.
- Atatürkçülük ne demektir? Atatürkçülük, kısaca ulusal bağımsızlık ve ulusal onur demektir. Atatürkçülük, özetle antiemperyalist bir Kurtuluş Savaşı'nı başlatan ve sürdüren bir eylem ve öğretidir.
- Susanlar da bu insanlık suçlarına katılmış olur. Bu masum insanlar Yahudi de olur, Arap da, Hıristiyan da. Ölenlerde ırk ve din ayırımı yapılmaz. Ölen insandır.
- Temelinde bağımsızlık harcı yatan cumhuriyetimiz, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra emperyalistlerin ahtapot kollarına teslim edilmiştir. Öyle bir teslimiyettir ki yer altı zenginliklerimiz çok uluslu şirketlerin emrindedir; öyle bir teslimiyettir ki petrol, maden ve yabancı sermaye yasaları yabancı uzmanlarca hazırlanmıştır; öyle bir teslimiyettir ki ülke topraklarının bir bölümü üs adı altında başka devletin genelkurmayına armağan edilmiştir; öyle bir teslimiyettir ki ordumuzun silahları, araç ve gereçleri okyanus ötesi ülkelerin buyruklarına bağlanmıştır.
- Kimi ölüler bize ne kadar yakın. Yaşayanların birçoğu ne kadar da ölü.
- Mete Tunçay gereken araştırmaları yapmıyor, her kitaplıkta rahatça bulunacak türden kaynakları okumuyor. Ancak incelemediği olaylarla ilgili yetersiz kaynaklarla kesin yargılarda bulunmaktan da geri kalmıyor.
Hakkında söylenenler[değiştir]
- Benim bu kitabı yazmama sebep olan; askerî müdahaleler döneminde şakşakçılık yapan, methiyeler düzen birtakım bürokratlar, gazeteciler ve diğer görevlilerin, askerî idarenin sona ermesiyle yüz seksen derece dönüş yaparak kendilerini aklarcasına askerî yönetim dönemini kötüleme yarışına girişlerini Uğur Mumcu daha şimdiden ele almış ve 8 Nisan 1982 tarihli Cumhuriyet gazetesinde ... benim yapmak istediğime yardımcı olmuş. Kendisini her zaman rahmetle andığım Mumcu'ya teşekkür ediyorum.[52] — Kenan Evren
- Rahmetli Uğur Mumcu, 12 Eylül Harekâtı'nın gerekliliğini başından beri savunmuş ve 12 Eylül 1980 öncesi Türkiye'nin içinde bulunduğu o korkunç durumu yazılarında dile getirmiştir.[52] — Kenan Evren
- Sevgili Uğur Mumcu yaşasaydı, Ergenekon tertibinin barsaklarını ortaya dökenlerin başında gelirdi...[53] — İlhan Selçuk
- Uğur Mumcu’dur yine yaşayan, yaşayacak olan. Uğur Mumcu yok edilemez. Mumcu’lar bir değildir, çoktur, sayısızdır, silahla, bombayla yok edilemezler.[54] — Oktay Akbal
- Çünkü Uğur, başlı başına bir kurum, başlı başına bir Atatürkçülük, demokratiklik, laiklik, özgürlük ve dürüstlük abidesiydi...[55] — Emre Kongar
Kaynakça[değiştir]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Cumhuriyet, 25 Haziran 1979
- ↑ Cumhuriyet, 14 Eylül 1980 http://www.umag.org.tr/tr/ugur-mumcu/10/yazilarindan-secmeler/52/bundan-sonra
- ↑ Cumhuriyet, 3 Ekim 1982
- ↑ Cumhuriyet, 1 Temmuz 1983
- ↑ Cumhuriyet, 25 Eylül 1992
- ↑ Cumhuriyet, 27 Ağustos 1992
- ↑ Cumhuriyet, 25 Ağustos 1992
- ↑ Cumhuriyet, 15 Haziran 1992
- ↑ Cumhuriyet, 8 Mayıs 1992
- ↑ Cumhuriyet, 6 Ekim 1991
- ↑ Cumhuriyet, 14 Eylül 1991
- ↑ Cumhuriyet, 5 Nisan 1991
- ↑ Cumhuriyet, 30 Mart 1986
- ↑ Cumhuriyet, 22 Şubat 1985
- ↑ Cumhuriyet, 9 Ekim 1984
- ↑ Cumhuriyet, 19 Kasım 1982
- ↑ Cumhuriyet, 2 Mayıs 1982
- ↑ Cumhuriyet, 23 Mart 1982
- ↑ Cumhuriyet, 25 Şubat 1982
- ↑ Cumhuriyet, 23 Ekim 1981
- ↑ Cumhuriyet, 26 Ağustos 1981
- ↑ Cumhuriyet, 2 Mayıs 1981
- ↑ Cumhuriyet, 27 Mart 1981
- ↑ Cumhuriyet, 26 Şubat 1981
- ↑ Cumhuriyet, 20 Ocak 1981
- ↑ Cumhuriyet, 3 Ekim 1980
- ↑ 27,0 27,1 Cumhuriyet, 17 Eylül 1980
- ↑ Cumhuriyet, 21 Temmuz 1980
- ↑ Cumhuriyet, 7 Mart 1980
- ↑ Cumhuriyet, 11 Şubat 1980
- ↑ Cumhuriyet, 7 Şubat 1980
- ↑ Cumhuriyet, 8 Aralık 1979
- ↑ Cumhuriyet, 10 Kasım 1979
- ↑ Cumhuriyet, 11 Ağustos 1979
- ↑ 35,0 35,1 Cumhuriyet, 26 Aralık 1978
- ↑ Cumhuriyet, 12 Ekim 1978
- ↑ Cumhuriyet, 5 Ekim 1978
- ↑ Cumhuriyet, 31 Ağustos 1978
- ↑ Cumhuriyet, 17 Aralık 1977
- ↑ Cumhuriyet, 29 Mayıs 1976
- ↑ Yön, 18 Haziran 1965
- ↑ Uğur Mumcu, Kürt Dosyası, 1993
- ↑ Uğur Mumcu, Sakıncalı Piyade, 1977
- ↑ Cumhuriyet, 10 Ağustos 1992
- ↑ Cumhuriyet, 16 Şubat 1986
- ↑ Cumhuriyet, 19 Ağustos 1981
- ↑ Cumhuriyet, 25 Ağustos 1975 http://www.umag.org.tr/tr/ugur-mumcu/10/yazilarindan-secmeler/41/seslenis
- ↑ Ortam, 20 Eylül 1971
- ↑ Cumhuriyet, 26 Ağustos 1962 http://www.umag.org.tr/tr/ugur-mumcu/10/yazilarindan-secmeler/40/turk-sosyalizmi
- ↑ Uğur Mumcu, Büyüklerimiz, 1978
- ↑ Mumcu, Uğur; İstiklal Mahkemeleri, Cumhuriyet gazetesi, 11 Kasım 1992 tarihli makale, İstiklal Mahkemeleri "mahkeme" sayılmazlar. Bunlar, savaş ve ihtilal dönemlerinde rastlanan anti-demokratik "infaz kurulları"dır."
- ↑ 52,0 52,1 Kenan Evren, 12 Eylül'den Önce ve Sonra: Ne Demişlerdi? Ne Dediler? Ne Diyorlar?, 1997
- ↑ Cumhuriyet, 26 Ocak 2009 https://www.cumhuriyet.com.tr/yazarlar/ilhan-selcuk/ugur-mumcuyu-kim-oldurdu-37130
- ↑ Cumhuriyet, 19 Mart 2013 https://www.cumhuriyet.com.tr/yazarlar/oktay-akbal/ugur-mumcu-aramizda-410208
- ↑ Cumhuriyet, 24.01.2016 Emre Kongar
