Sherlock (dizi)

Sherlock, BBC One'da yayınlanan, Arthur Conan Doyle'un aynı adı taşıyan hikâyelerine dayalı polisiye dizisi. Dizinin başrolünü Holmes'u canlandıran Benedict Cumberbatch ve Watson'ı canlandıran Martin Freeman paylaşmaktadır. Dizinin yaratıcıları Mark Gatiss ve Steven Moffat'tır.

1. Sezon[değiştir]

(25 Temmuz 2010)

Sherlock: İsmim Sherlock Holmes ve adresim 221B Baker Sokağı.

Sherlock: Bir askerî doktorsun.

John: Evet.

Sherlock: İyi misindir?

John: Çok iyi.

Sherlock: Pek çok yaralanma görmüşsündür, o zaman, şiddetli ölümler.

John: Elbette.

Sherlock: Belaya da karıştın, tabii ki.

John: Tabii ki, evet. Bir yaşam için fazlasına, çok fazlasına.

Sherlock: Biraz daha ister misin?

John: Tanrım, evet.

Sherlock: Oyun, Bayan Hudson, başladı!

Sherlock: Kapa çeneni!

Lestrade: Hiçbir şey söylemedim ki.

Sherlock: Düşünüyordun. Sinirlerimi bozuyor.

Sherlock: Tanrım! Sizin o gülünç, küçük beyinlerinizde işler nasıl yürüyor? Çok sıkıcı olmalı.

Sherlock: Bana casusluk yapman için sana para teklif etti mi?

John: Evet.

Sherlock: Kabul ettin mi?

John: Hayır.

Sherlock: Yazık olmuş, parayı kırışabilirdik. Gelecek sefer bunu bir düşün.

John: Bunların hepsini bavulun pembe olabileceğini düşünerek mi çıkardın?

Sherlock: Evet, pembe olmalıydı, çok açık.

John: Peki, ben neden bunu düşünemedim?

Sherlock: Çünkü sen bir aptalsın.

[Polisin aradığı bavul, Sherlock'un dairesinden çıkar.]

Anderson: Bavulu bulduk. Birilerine göre, bavul katilde olacaktı ve biz de onu en sevdiğimiz psikopatın dairesinde bulduk.

Sherlock: Ben psikopat değilim, Anderson, yüksek işlevli bir sosyopatım. Araştır biraz.

Sherlock: Çocukça davranıyorsun.

Lestrade: [Sherlock hakkında] Bir çocukla uğraşıyorum.

Sherlock: Şu suratlarınıza bir bakın, ne kadar da boş. Ben olmamak nasıl bir şey? Çok rahatlatıcı olmalı.

Sherlock: Anderson, yüksek sesle konuşma. Bütün sokağın IQ'sunu düşürüyorsun.

Sherlock: Öfke insanı uyuşturur. Sevgi ise daha şiddetli bir motivasyon kaynağıdır.

Sherlock: Tesadüf diye bir şey olmadığını söylerler. Hayatları çok sıkıcı olmalı bunu söyleyenlerin.

Kız arkadaş mı? Yok, benim ilgi alanıma girmiyor.
Her zaman aşkın tehlikeli bir dezavantaj olduğunu varsaymışımdır.
Demeye çalıştığım şey, ben birisinin tanışma talihsizliğine erişecek en nahoş, kaba, cahil ve çok yönlü iğrenç bir pisliğim. Erdemi küçümserim, güzelliğin farkında değilim, mutluluğu anlamam ben. Eğer birisinin en iyi arkadaşı olmayı beklemiyorsam bu yüzdendir.
Benim arkadaşlarım yok, sadece bir tane arkadaşım var.
Meleklerin tarafında olabilirim, ama sakın bir saniyeliğine bile onlardan biri olduğumu düşünme.
Yalnızlık sahip olduğum her şey. Yalnızlık beni koruyor.
Bir zihin egzersizi olarak genellikle arkadaşlarımın ve iş arkadaşlarımın cinayetlerini kafamda kurgularım.
Duygular sadece kaybeden tarafta bulunan kimyasal bir kusurdur.
Eskiden bir aptal olduğumu düşünürdüm.
Blogcum olmadan kaybolurum.
İnsanları kahraman yerine koyma, gerçek hayatta kahramanlar yoktur ve eğer olsaydı bile, ben onlardan biri olmazdım.
Asla kalbinin beynini yönetmesine izin vermemelisin.