Albert Schweitzer
| Albert Schweitzer | |
|---|---|
 Alman humanist doktor, filozof, müzisyen, teolog, hayvansever. | |
| Doğum tarihi | 14 Ocak 1875 |
| Doğum yeri | Kaysersberg |
| Ölüm tarihi | 4 Eylül 1965 |
| Ölüm yeri | Lambaréné |
 Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi | |
Albert Schweitzer (14 Ocak 1875, Kayserberg, Alman İmparatorluğu-4 Eylül 1965, Lambaréné, Gabon), 1952 Nobel Barış Ödülü sahibi Alman humanist doktor, filozof, müzisyen, teolog, hayvansever ve anti-nükleer aktivisti.
Sözleri
[değiştir]- Ahlak, kelimenin en geniş anlamıyla, canı olan her şeye karşı duyulan sorumluluk demektir.
- Ahlaklılığın en büyük düşmanı duygusuzlaşmaktır.
- Bazen ışığımız söner, ama başka bir insanla karşılaşmamızla tekrar parlayıverir bir anda.
- Ben, her zaman şuna inanmışımdır; her birimiz hiç olmazsa yoksulluğun bir parçasını sona erdirebilmek için az da olsa birşeyler yapabiliriz.
- Bir insanın sahip olabileceği en güzel anıt, insanların kalbindedir.
- Birçok insan mutsuz olduklarını bilirler; ama daha fazla sayıdaki insan mutlu olduklarını bilmezler.
- Biz bilgi edindikçe etrafımızdakiler anlaşılır bir hâl almaktan ziyade daha da gizemli olur.
- Biz hepimiz o denli çok birlikte olduğumuz halde hepimiz yalnızlıktan ölüyoruz.
- Bütün dahiler göklere uzanır, Mozart ise gökten inmiştir.
- Büyük olmak iyidir, ama insan olmak daha iyidir.
- Etik, yaşayan her şeye karşı hissettiğimiz sonsuz sorumluluktur.
- Gelişme iyi şeydir, yeter ki her yönünden anlaşmaya varılsın.
- Hayatın tüm hüzünlerinden tek kaçış müzik ve kedilerdir.
- Hayat, bencil veya düşüncesizce hareketler nedeniyle yok edilemeyeceği gibi, daha yüce bir değer veya amaç için de feda edilemez.
- Hayatın sıkıntısından üç şeyle uzaklaşabilirsiniz: Müzik, kitap ve kediler.
- Her insanın bizi insan olarak ilgilendirdiği bilinci azalırsa kültür ve etik sarsılmaya başlar.
- İnsan ruhu ölmedi. Gizlenerek yaşamaya devam ediyor. İnsan ahlâkının kökü olması gereken merhametin, gerçek genişliğine ve derinliğine, ancak kendini insan türüyle sınırlamayıp bütün yaşayan canlıları kucaklaması sayesinde ulaşabileceğine inanıyorum.[1]
- İnsan yaşamının amacı başkalarına hizmet etmek, şefkat göstermek ve yardımcı olmayı istemektir.
- İnsanın ahlakı insanla bitmemeli, evrene yayılmalıdır; bir parçası olduğu büyük hayat zincirinin yeniden farkına varmalıdır. Tüm varlığın bir değeri olduğunu anlamalıdır.
- İnsanlar arasında çok soğukluk var, çünkü kendimizi aslında olduğumuz kadar sıcak kanlı göstermiyoruz.
- Kimi vakit sönen hayat ateşimiz rüzgar gibi bir başkası tarafından körüklenerek alevlenir; ve her birimiz bu ateşi tekrar canlandıran dostlarımıza en içten teşekkürlerimizi borçluyuz.
- Kimse yıllarca yaşadığı için ihtiyarlamaz. İnsanlar ideallerine ihanet ettikleri zaman yaşlanırlar.
- Merhamet dairesini yaşayan bütün varlıkları kapsayacak denli geliştirene dek İnsanoğlu huzur bulamayacaktır.
- Mutluluğu sadece insanlarla "bölersen", onu "çarpabilirsin".
- Mutluluk bizde olmadığı halde, başkalarına verebileceğimiz tek şeydir.
- Mutluluk iyi bir sağlık ve kötü bir hafızadan başka bir şey değildir.
- Mutluluk, paylaşınca iki katına çıkan tek şeydir.
- Sadece sana özel bir dünyada yaşamıyorsun; kardeşlerin de seninle aynı yerde.
- Sığ gerekçelerle ticari bir üstünlük sağlamak için olan savaş alçakçadır.
- Sonsuzluktan bize ulaşan ruhani ışının "aşk" olduğunu fark eden, dinin, kendisine doğaüstü gerçekler hakkında eksiksiz bilgiler sunmasını istemekten vazgeçecektir.
- Tehlikeli bir dönemde yaşıyoruz, insan kendine hükmetmeyi öğrenmeden doğaya hükmetmeyi öğrendi.
- Uygarlık maddi ve manevi ilerlemedir; bu ilerleme gerek kişilere, gerekse topluluklara hayat uğraşısının yarattığı zorlukları azaltmakla olur.
- Vazife duygusu, en büyük terbiyeci güçtür.
Kaynakça
[değiştir]
Albert Schweitzer ile ilgili daha fazla bilgiye Vikipedi'den ulaşabilirsiniz.