Walt Whitman

Walt Whitman
Doğum tarihi	31 Mayıs 1819
Doğum yeri	West Hills, New York
Ölüm tarihi	26 Mart 1892
Ölüm yeri	Camden
Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi

Hayvanlara uzun uzun bakıyorum da, hiçbiri kendi türünden birinin önünde diz çökmüyor.

Walter "Walt" Whitman (d. 31 Mayıs 1819, New York - ö. 26 Mart 1892, New Jersey), Amerikalı şair.

Sözleri

• Sıkça itiraz et.  
• Sadelik, izahın görkemidir.
• Meraklı ol; yargılayıcı değil.  
• Asıl savaş asla kitaplarda yer almaz.
• En dayanıklı şeyler kişisel özelliklerdir.
• Gelecek daha belirsiz değildir, şimdiden.
• Kendinizden daha yüce olan bir tanrı yoktur.  
• Vicdanı tatmin eden her neyse, gerçek de odur.
• Özgürlük özgürce yürümek ve efendisi olmamak.
• Ben çok büyüğüm, içimde çokluğu barındırıyorum.
• Sıradan bir hatamın hududunda keşfettim kendimi.   
• Adalet kanunlarda bulunmaz. O vicdanımızın içerisindedir.
• Gerçek savaş, asla kitaplardan içeriye adımını atamayacaktır.
• Kendi özümüze hakaret eden ne olursa olsun, ondan kurtulun.
• Yüzünüzü hep güneşe dönük tutun ki gölge hep arkanıza düşsün.
• Yaralı bir insana ne hissediyorsun diye sormam, yaralı bir insan olurum.
• Düşmanlarımı hakettiğimden şüphem yok ta, dostlarımı hakettiğimi sanmıyorum.
• Hayvanlara uzun uzun bakıyorum da, hiçbiri kendi türünden birinin önünde diz çökmüyor.  
• Yoldaş, veriyorum elimi sana! Çıkacak mısın benimle yola? Nefes verdikçe hiç ayrılmasak mı yoksa?  
• Adalet yaşama organı üyeleri tarafından ve kanunlarla kurulamaz. Adalet insanın vicdanının içerisindedir.
• Öbür dünyalarla uğraşmak aramızdaki kötülükleri düzeltmez, bu dünyaya odaklanmak bize yardımcı olabilir.  
• Bir başka dünyayı işaret etmek aramızdaki ahlaksızlığı asla azaltmayacak; bu dünyaya ışık tutmak tek başına bize yardım edecektir.  
• Doğaya dönüp hayvanlarla birlikte yaşayabileceğimi sanıyorum. Onlar hallerinden hiç şikayet etmiyorlar. Hepsi hayatından memnun.  
• Yabancı, yolunun üstünde bana rastlar da, konuşmak istersen, niçin benimle konuşmayasın?  Ya da ben niçin seninle konuşmayayım?   
• Şöyle uzakta durup baktığım zaman, insana inanmayanların önderliğinde giden insan yığınlarında, bana son derece dokunan bir şey var.
• İnançlar, mezhepler ara verdi, Geri çekilip öylece kaldılar, ama hiç unutulmayacaklar, Ben hem iyinin, hem kötünün limanıyım, ne pahasına olursa olsun izin veriyorum konuşmaya, Denetlenmeyen doğa, özgün enerjisiyle.
• Hayvanlar hepsi kendi aleminde öylesine huzur içinde hallerinden sızlanmazlar, kan ter dökmemekteler, karanlıkta gözleri açık uzanmıyorlar ve ağlamıyorlar. Ah siz yüreğinde karanlık bir noktası olmayan ve kafası hiç karışmayan insanlar, çelişkisiz ve gölgesiz hayatlarınızla ne kadar sıkıcı ve ne kadar ‘az'sınız.  
• Hayvanlara uzun uzun bakıyorum da ben de onlar gibi hayvanlaşıp yaşayabilirim diyorum, hepsi kendi aleminde öylesine huzur içinde hallerinden sızlanmazlar, kan ter dökmemekteler, karanlıkta gözleri açık uzanmıyorlar ve ağlamıyorlar günahlarına, Tanrı'ya olan borçlarını konuşup midemi bulandırmıyorlar, hepsi hoşnut, hiçbirinin mal tutkusuyla gözü dönmemiş, hiçbiri ne öbürünün ne de binlerce yıl önce yaşamış kendi türünden birinin önünde diz çökmüyor, hiçbiri dünyanın ne en mutsuzu, ne de en saygın değeridir.