Subcomandante Marcos

Subcomandante Marcos
Subcomandante Marcos
	Meksikalı bir isyancı, eski askeri lider
Doğum tarihi	19 Haziran 1957
Doğum yeri	Rafael Sebastián Guillén Vicente
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Subcomandante Marcos, kendini Zapatista Ulusal Kurtuluş Ordusu'nun sözcüsü olarak tanımlayan Meksikalı devrimci.

Sözleri[değiştir]

Biz bir soru hareketiyiz.
Görünüşe aldanmamak gerek.
Onur; milliyeti olmayan o ulustur.
İsyanı seçtik. Diğer bir deyişle, yaşamı seçtik.
Biz bir hayalperest orduyuz ve bu yüzden yenilmeziz.
İstediğimiz adalet, inat ve ısrarla gerçeğin aranmasıdır.
Verdiğimiz rahatsızlıktan dolayı üzgünüz, ama bu bir devrim.
Düşmanın bir çok yüzü vardır, ama tek bir ismi var; kapitalizm.
Her şey hüküm sürmekle ilgiliyse, bırakın isyan hüküm sürsün.
Biz iktidarı değil, özgürce dans edebildiğimiz sokakları istiyoruz.
Silahlarımız sözler ve her an cephaneliğimize ihtiyacımız olabilir.
Kavga bir çember gibi her bir noktasında başlar ama asla bitmez.
Şeklin ters dönmüş hali yeni bir şekil değildir, ters dönmüş şeklidir.
Kendi fikirlerine değer kazandırmak için silaha başvuranların fikri kıttır.
Bir gerilla örgütünün savaşı kazanması çok zordur, kaybetmesi ise imkansızdır.
Öldürmek ya da öldürülmek için savaşa gitmedik. Duyulmak için savaşa gittik.
İşte biz tüm zamanların ölüleri, yeniden ölüyoruz ; ancak bu kez yaşamak uğruna.
Bizce silahlı hareketler, her ne kadar devrimci olsalar da esasen keyfi hareketlerdir.
Yüzümüze maske geçirmeye karar verdik, çünkü daha önceleri kimse bizi görmüyordu.
Düşmanla kurduğun her temas, eğer onu teslim almak için değilse, teslim olmak içindir.
Eğer biri sana parmağıyla güneşi gösterir ve sen de parmağa bakarsan aptalsın demektir.
Güneş gözlerini kör eder. senin bakman gereken parmakla güneş arasında uçan kuştur...
Bizim tercihimiz savaş ve barış arasında değil, haysiyetli veya haksız bir yaşam arasında.
Marcos, sömürülmüş, dışlanmış, ezilmiş ama karşı koyan ve 'yeter' diyen tüm azınlıklardır.
Çoğunluğun desteğini almayan, zorla kabul ettirilen bir devrim kendi aleyhine dönecektir.
Her koşulda, silahlı hareketlerin yapması gereken şey sorunu ortaya koymak, sonra da bir kenara çekilmektir.
Kabus, kazanmak sonrasında galibiyeti kaybetmektir. Veya istediğimizi kazanmışken istemediğimizi yapmaktır.
Hayallerimizde başka bir dünya, dürüst bir dünya, yaşadığımız dünyadan kesinlikle daha adil bir dünya gördük.
Buluşma öncelikle bir etik, kendini başkalarına açma etiğidir, veya belki de, özellikle kendini kaybetme pahasına.
Cebimde bir kurşun var. O, kardeşlerimden birinin hayatına son veren kurşun. Hepimizin öldürülmüş bir kardeşi yok mu?
Biz insanların hoşnutsuz olduğunu söylüyoruz, ama değiştirmek için yöntemlerimiz yok, ya da yeterince yöntemimiz yok.
Yalnızca yakın hedeflere bakarsak, kısa mesafeler kat ederiz. Çok uzaklara bakarsak da çok sendeleriz, yolumuzu kaybederiz.
Güneşin neşe saçtığı güzel havalarda hüzünlüydük. Kara dumanlar sarmıştı içimizi, kara çamurlar içinde yaşıyoruz hüznü şimdi.
Bizce, biz de dâhil, askerler asla yönetmemelidir; çünkü kendi fikirlerine değer kazandırmak için silaha başvuranların fikri kıttır.
Bütün imparatorluklar ya da dünya üzerindeki bütün baskı araçları kendi yıkılışlarının kaçınılmaz arifesine kadar yenilmez görünürler.
Özgürlük şafak vakti gibidir. Kimileri gelmesini beklerken uyur, ama kimileri de uyanık kalır ve ona ulaşmak için gecenin içinden yürür!
Sorun insanların Afrikalı, Kuzey Amerikalı ya da Meksikalı olması değil, esas sorun kendi kimlikleri yaratıp "Ben buyum!" diyebilmeleri.
Kapitalizm bize tatminden uzak bir hayat dayatır, ve bu durumun karşısında sadece bir seçeneğimiz vardır yaşamlarımızı başka türlü yaratmak.
Biz bu ülkeye yeni bir istiklal marşı vermek istemiyoruz, ezbere bildiğimiz bozgunlar listesine eklenecek yeni bir kahraman daha vermek istemiyoruz.
Sırf işgal ettiğiniz bu dünyaya empoze ettiğiniz bakış açısı ve davranış biçimine uymadığım için, beni terörist ilan ettiniz. Ben de sizi gereksiz ilan ediyorum!
Hepimizin öldürülmüş bir kardeşi yok mu? Benim kardeşim başına sıkılan bir kurşun ile öldürüldü. Peki, o kurşunu ve o silahı ona kim verdi? Daha güçlü biri.
Yürümenin, daha doğrusu yaşamanın büyük doğruları yoktur, hesapladığında oldukça küçük olduklarını görürsün. Gece, biz güne ulaşmak için yürüdüğümüzde gelir.
Bizde, yüzden ve düşünceden başka birşey yoktur. Sözümüz gerçek yolunda yürümektedir. Yaşamda ya da ölümde, yürümeye devam edeceğiz. Artık ölümde acı yok, yaşamda umut var.
Bu savaşın arkasında para tanrısı dışında hiçbir ölüm ya da imha etme arzusundan başka bir hak yoktur ... Bugün güçlü olanı zayıflatan ve zayıf olanı güçlendiren bir “HAYIR” vardır. savaşa.
Onur; milliyeti olmayan o ulustur, aynı zamanda bir köprü olan o gökkuşağıdır, içinde hangi kanın dolaştığı önemli olmayan kalpteki o tınıdır; sınırlar, gümrükler ve savaşlarla alay eden o asi itaatsizliktir.
Bu dünyada ordulara gerek olmadığını gördük; barış, adalet ve özgürlük o kadar yaygındı ki, hiç kimse onlar hakkında uzak kavramlar olarak değil, ekmek, kuşlar, hava, su, kitap ve ses gibi şeyler hakkında konuştu.
Yukarıda ne olduğu bizi hiç ilgilendirmiyor. Dert ettiğimiz, aşağıdan yükselecek olandır. Bu başkaldırıyı hayata geçirdiğimiz zaman, bütün politikacılar sınıfını defedeceğiz, kendilerini parlamenter solcu diye adlandıranlar dahil.
Kendimiz olurken bizi olduğumuz gibi görmeye yetkin insanlar bulmak için zamana ihtiyacımız vardı. Bizi tepeden değil tabandan görebilecek insanlar bulmak için; gözümüzün içine empatiyle bakabilecek insanlar bulmak için zamana ihtiyacımız vardı.
Kesinliklerimiz ve pratiğimize göre, isyan liderlere ya da kişiliklere, mesih ya da kurtarıcılara ihtiyaç duymaz. Kavga etmek için ihtiyaç duyacağınız şeyler, utanma duyusu, belirli miktarda onur, ve bir sürü örgütlenmedir. Geri kalanı ya kolektife hizmet eder ya da hiçbir şeye hizmet etmez.
Marcos'un eşcinsel olup olmadığı konusunda: Marcos San Francisco'da eşcinsel, Güney Afrika'da siyah, Avrupa'da bir Asya, San Ysidro'da bir Chicano, İspanya'da bir anarşist, İsrail'de bir Filistinli, San Cristobal sokaklarında bir Maya Hintli, Almanya’da bir Yahudi, Polonya’da bir Çingene, Quebec’te bir Mohawk, Bosna’da pasifist, 10’da Metro’da bekar bir kadın, topraksız bir köylü, gecekondularda bir çete üyesi, işsiz bir işçi, mutsuz bir öğrenci ve Tabii ki, dağlarda bir Zapatista.