1960’lardan sonra, dini tekrar gündeme getiren, ‘desekülarizasyon’ veya dine dönüş temasının işlendiği bir sosyoloji yazınının geliştiğini söyleyebiliriz. Ancak, dinsel canlanma düşüncesine asıl ivme kazandıran, dünya görüşleri ve yaşam biçimlerini estetik seçim konusu olmaya indirgeyen olgu, postmodern düşüncenin gelişmesi oldu.[1]
25 senedir toplum ve insan, ilişkiler ve siyaset üzerine düşünüyorum. Yani bu okurlara zaman tasarrufu sağlar. Yani bu kadar yoğunlaşıyorsanız bir alanda, o cesareti buluyorsunuz ve bence bu çok makul olmayan bir şey değil. Kafanızı bir şeye yoruyorsanız, o konuda daha az kafa yormuş insandan daha fazla kanaatiniz olabilir.
Dostoyevski okumak beni Hıristiyanlıkla ilgilendirdi. İncil okudum. İncil'i ben hâlâ çok severim. Ondan sonra da bütün semavi dinlerin birbirinin devamı olduğu kanaatine vardım. Her ne kadar uzak yaşayan bir aile içine olsa da Müslüman bir coğrafyaya ve kültüre doğmuş olmanın insanın kaderinin de parçası olduğunu hatta şimdi ihsan olduğunu düşünüyorum. Müslüman olmak o bakımdan da konforlu bir şey. Çünkü bütün semavi dinleri kapsayan bir yaklaşım.[2]
Sürekli olarak şu ya da bu nedenle, ben başkasının derdini dert edinen mizaçta birisiyim. Böyle olunca bunların altını çizen sol politikalar size cazip geliyor. Ama sol politikaların gelip gelip kendilerini pozitivist bir dünya algısına dayandırmaları bana bir çelişki olarak göründü.
Zizek’e Lady Gaga ile ‘kanka’ olduğu söylentisi sorulmuş, o da bu şahsı tanımadığını söylemiş. Benden tavsiye, hemen tanışsın, bu kafa ile çok iyi arkadaş olacaklarından eminim.
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi