Mommo-Kız Kardeşim
Diyaloglar
Ayşe ile Ahmet annelerinin mezarının başındadır. Abisinin annesinin mezarına su döktüğünü gören Ayşe sorar:
Ayşe: Abi annem ıslanmaz mı?
Ahmet:Yok
Ayşe: Bizi duyar mı?
Ahmet: Hııı
Ayşe: Anlatalım öyleyse...
Ahmet: Neyi ?
Ayşe: Babamı...
Ahmet: Biliyor...
Ayşe: Annem olsa babam eve gelir mi?
Ahmet:...
Ayşe: Abi gofretini yiyeyim mi?
Ayşe: Mommo gelir mi abi?
Ahmet:Mommo gelmez buraya. Hatmi var ya.
Ayşe: Hatmi ne abi?
Ahmet:Öksüz çiçeği.İşte şu...
Ayşe: Ha!Gülfatma!
Ayşe: Biz öksüz müyüz abi?
Ahmet: Öksüzüz.Annem derdi ki öksüz olan yerde hatmi bitermiş.Aslında o bizle konuşurmuş ama biz duymazmışız.
Ayşe: Öyle olur mu abi?
Ahmet: Olurmuş. Annem dedi ya!
Ahmet: Dövüştüğümü dedeme neden dedin?
Ayşe: Ben demedim abi vallahi demedim...
Ahmet: Şikayete geldiler demek...
Ayşe: Bunların hepsi yıldız mı abi?
Ahmet: Evet. Hepsinin bir adı var...
Ayşe: Sen biliyor musun?
Ahmet: Birazını.
Ayşe: Oraya gidilir mi?
Ahmet: Oraya gidilmez orası çok uzak.
Ayşe: Annemin yeri gibi mi?
Ahmet: Hadi uyu...
Ahmet: Ayaklarım tutmuyor valla...
Ayşe: Benim ayaklarım ağrımıyor.
Ahmet: Tabii, bisikleti sen sürmedin.
Ayşe: Rüyamda ne gördüm biliyor musun?
Ahmet: Ne gördün?
Ayşe: Annemi.
Ahmet: Öyle miii...
Ayşe: Biz Almanya'daymışız.
Ahmet: Ee...
Ayşe: Annem geliyor buraya. Yanında da babam var.
Ahmet: Rüyanda bile bırakmıyon şunu ya!
Ayşe: Evin ortasında bir çukur var. O kadar büyük ki ben oraya düşüyorum, düşüyorum, düşüyorum... Ama annem beni tutamıyor. O kadar büyük ki uzuyor, uzuyor, uzuyor. Ama beni tutamıyor abi. Çok korktum.
Ahmet: Ee.
Ayşe: Yarısını hatırlamıyorum abi...
Ahmet: Gece üstünü açıyorsun ondandır...