Max Frisch

Max Frisch
Max Frisch
	Dosya:Max Frisch Sözleri.jpg İsviçreli bir yazar ve mimardı.
Doğum tarihi	15 Mayıs 1911
Doğum yeri	Zürih, İsviçre
Ölüm tarihi	04 Nisan 1991
Ölüm yeri	Zürih, İsviçre
	Vikipedi maddesi;

Max Frisch (15 Mayıs 1911, Zürih - 4 Nisan 1991, Zürih), İsviçreli bir yazar ve mimardı.

Sözleri[değiştir]

Okumaktan başka çare yok.
Bir insan ne zaman ölü sayılır?
Yolculukların sonu eve dönüştür.
Sevgili ölüm, henüz yaşamadım.
Sevişmeyle geçen gecelere yazık.
Yaşamı kollarımız arasında tutamayız.
İnsan rüyaları hakkında da sorgulanıyor.
İnanç insanın aklıyla vardığı bir şey değil.
Şehirde insanlar hiçbir şeye inanmıyorlar.
Yeterince cesaretin varsa her şeyi yapabilirsin.
Yaşlandıkça daha sade bir tarzı yeğliyor insan.
Yaşama düzeyini yükseltmek daha akıllıca olur.
İnsanın avaz avaz bağırmak istediği anlar oluyor.
Susan kişi, kim olmadığının farkında bile değildir.
En büyük kötülükleri yaratanlar hep ahlakçılardır.
İnsan illa bir şeyler yapmalı!meşguliyet her şeydir.
Her şey eskiden nasıl da büyük görünürdü gözüne.
Artık ülkemizdeki eğitim sistemine inancım kalmadı.
Tesellisi olmayan yeni bir korku yer ediyordu içinde.
Herkes er ya da geç kendi hayatı sandığı bir hikaye bulur.
Her insan sanat yapıtını yaşayabilir, yalnız züppeler yaşayamaz.
Can sıkıntısından dünyaya geldiler ve can sıkıntısıyla lanetlendiler.
Çünkü insanın cesareti yoktur açık bir içgörüye, gerçek bir değişime.
Özgür olmak için iktidarı devirenler, özgürlüğün karşıtı iktidarı devralırlar.
Neden sizin gözünüzde hak sahibi degilim? Siz gerçekten güçlümüsünüz?
Kendi kendisini kabullenmeyen hemen hemen herkes gibi o da bir ahlakçı.
Hep yapılacak ya da düşünülecek bir şeyler vardır, insan yalnız oturuyorsa.
Bazı müşteriler sadece içki ikramı beklemez, bir kültür atmosferi de beklerler.
İnsan hayatım dediği şeyin içini pek az doldurur, hem de gülünç derecede az.
Her ne kadar yüksek okullara gitmişsem de ben ilkel biriyim ve öyle kalacağım.
Bilgisizlik, bilinçsizlik yaygın gene de. En büyük kötülükleri yaratanlar hep ahlakçılardır.
Hep Einstein'a dönerim, düşüncesinin bugüne kadar takdir edilmemiş bir önemi vardır.
Kadere kısmete inanmam, teknik adamı olduğumdan olasılık formülleriyle davranmaya alışığım.
İnsan ayağa kalkıp masaya bir yumruk indirmek ister, herkes kendine gelsin ve dürüst olsun diye!
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor.
İnsanın mutlak olarak kendi sorumluluğunu üstlenme özgürlüğü fevkalade olduğu kadar yıldırıcıdır da.
Neden dünyanın sonu olsun sanki? Sırf bir şey yaşamış olmak için saçma sapan şeyleri düşünemem ben.
İnsan ancak kaybetme cesareti gösterdiğinde, her günü son günüymüş gibi yaşadığında gerçekten yaşar.
Kim mi otuz yaşına gelip henüz bir şeyler başaramamışsa gönül rahatlığıyla gidip ilk ağaca asabilir kendini.
Bilge insan, gerçekten kibar olan insan, daimi bir aşıktır. Konuşurken yıldızlara değil, insana döner yüzünü.
İnsan buna dayanamıyor, diyorum, neden vicdan azabı çektiğini bilmeden yıllarca vicdan azabı çekilemiyor.
Herhangi bir gelecek her zaman bulunur, diye düşünüyordum, dünya hiçbir zaman durup kalmadı, yaşam devam ediyor!
Bugün iyi haberler olacağı konusunda bir ümit yok, yine de insan günbegün dünyanın sürüp gittiğini bilirse daha bir rahatlıyor.
Birdenbire kendini o kadar yaşlı hissetti ki şimdi ölüm karşısına çıkacak olsa şunu bile diyemecekti: Sevgili ölüm henüz yaşamadım.
İnsanlar tavşan değildir, ilerlemenin ölçüsüdür; işi kendimizin düzenlemesi gerekiyor. Dünya nüfusu tehdit edici bir biçimde artıyor.
Dünyadaki silah birikimini kalemimizle yok edemeyiz, ama iki tarafça da savaş yöntemi olarak kullanılan boş laf yığnlarını allak bullak edebiliriz.
İnsan her şeye alışıyor,nihayetinde biz de bu yollardan geçtik demesinden daha fazla kızdıramazdı. Bu muydu teselli dedikleri, onların da dünyada yenilmiş olmaları mı?
İnsan ancak kaybetme cesareti gösterdiğinde, her şeyi, sadece kaderini değil ismini ve kentsoyluluğunu da üzerinden attığında, bir de her günü son günüymüş gibi yaşadığında gerçekten yaşar.

Alıntılar[değiştir]