Martin Eden

Martin Eden
Martin Eden
Yazarı	Jack London
Yayın tarihi	Eylül 1909
Türü	Roman
ISBN	975-9099-12-8
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Martin Eden, Jack London'un 1909 yılında yazdığı klasikleşmiş romanıdır.

Bir gemi filosunun hızı, içindeki en yavaş geminin hızıdır.
Öylesine çok, öylesine müthiş ve öylesine umutsuzdu sevgisi.
Onun ne düşündüğünün sevilebilirliği ile hiçbir ilgisi yoktu.
Dünyanın tüm hazlarının tadını çıkarma özgürlüğünü veren, paradır.
Güzelliğin anatomisini inceleyip öğrendikten sonra, güzelliğin kendisini yaratabilmeye daha çok yaklaşılır.
Düşünceyi izleyemediği zaman, hatanın düşüncede olduğuna inanmak, dar görüşlülüğün eski dramıdır.
Ben, benim ve kendi beğenilerimi insanların bağlaşık yargılarına tabi kılmayacağım. İnsanların çoğunluğu bir şeyden hoşlanıyor ya da hoşlandığına inandırılıyor diye, benim de o şeyden hoşlanıyor taklidi yapmam için dünyada hiçbir neden yok.
Yoksulluk, yoksul olmayan bazıları için, varoluşun iyi olmadığı durumu simgeleyen bir sözcüktür.
Açlık çekerken, düşünceleri sık sık dünyada açlık çektiğini bildiği binlerce kişi üzerinde duruyordu, ama şimdi karnı doymuşken beyni artık açlık çeken bu kişilerin düşüncesiyle dolu değildi.
Bir şeyler yapabilecek olmak ama onları yapmaya önem vermemek!
Karşılaşmış olduğu bu avukatlar, subaylar, işadamları ve banka veznedarları ile tanımış olduğu işçi sınıfları arasındaki farkın; yedikleri yiyeceklerin, giydikleri elbiselerin, yaşadıkları semtlerin farkından başka bir şey olmadığını biliyordu Martin Eden.
Elbiseleri gibi, görüşleri de hazır alınmaydı.
Herhangi bir şeyin varolması, onun varolmaya uygun olduğunun yeterli bir doğrulamasıdır.
İnsan asla mutlak gerçekleri bilemez.
Doğa, her normal adamı olduğu gibi Martin’i de aşk amacıyla tasarlamıştı.
Gözlerinde gördüğü ışıltı ve sevginin, aslında onun kendi gözlerinde gördüğü şeyle arttığını bilemezdi.
Utancı bile utandıracak bir utanç belgesi!
Kuşkusuz, ‘evren’in yaratıcısı daha iyi bir yöntem tasarlayabilirdi; ama bu belirli ‘evren’in yaratıkları, bu belirli yönteme katlanmak zorundaydılar.
Tutumunu ve davranışını onlar için anlaşılır kılacak yeterli sözcükler hiçbir dilde yoktu.
Bir hayalet, ölmüş ama öldüğünü anlayamayan bir insanın ruhudur.
Yaşam bir hata ve utanç!
Büyük bir şey haline gelen o küçük şey üzerinde Martin’in kafası karışmaya devam ediyordu.
Kendisinin hiç kimse, hiçbir şey olduğunu…
Beni ben olduğum için istemiyorlar, çünkü ben, hâlâ istemedikleri eski benim.
Yaşama sevgi beslemeyen varlık, yok olma yoluna girmiş demektir.
Yeni bir cennet bulamadım ve artık eskisini de bulamıyorum.
Ölüm acı vermez; acı veren şey, yaşamdır.
Belki de hiçbir şeyde gerçek yoktur; gerçeklikte gerçek yoktur.
Yaşam acı veren bir yorgunluk haline gelince, ölüm sonsuz uykunun sakinliğine götürmek için hazırdır.