İçeriğe atla

Knut Hamsun

Vikisöz, özgür söz dizini
Knut Hamsun
Norveçli yazar ve 1920 yılı Nobel Edebiyat Ödülü sahibi.
Doğum tarihi 4 Ağustos 1859
Doğum yeri Vågå, Gudbrandsdal, Norveç
Ölüm tarihi 19 Şubat 1952
Ölüm yeri Grimstad, Nørholm, Norveç
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi

Knut Hamsun (4 Ağustos 1859, Gudbrandsdal – 19 Şubat 1952, Grimstad), Norveçli yazar ve 1920 yılı Nobel Edebiyat Ödülü sahibi.

Sözleri

[değiştir]
  • Aşk akılıyı aptal yapar.    
  • Mert olan sözünde durur.   
  • Gurur insanı öldürebilirdi.        
  • Gel de yaşa bu aptallar içinde!   
  • Aklıma sığdıramıyordum karanlığı.
  • Ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir.         
  • Hiçbir şey görmez oldum, hiçbir şey duymaz.   
  • Bütün ömrüm bir mercimek çorbasına fedadır!    
  • Her şeye rağmen namuslu olmak boşuna değildi.        
  • Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim.   
  • Sevincin de kederin de kaynağı insanın kendi içidir.    
  • Ben hayvanları kafeste görmekten hiç hoşlanmam.                
  • Yoksul aydın, zengin aydından çok daha kuvvetli görür.        
  • Yaşamak, başkaları kadar benim de hakkım değil miydi?   
  • Hayat bu kadar ezdikten sonra insanda cesaret mi kalır?      
  • Okumak doldurur, konuşmak hazırlar, yazmak ise olgunlaştırır.        
  • İnsan deli olmasa bile, biraz duyarlı bir kalbe sahip olabilir pekalâ.   
  • Yüksek sesle dünyanın bütün güçlerine cehennem azapları diledim.      
  • Saçmalama! Sen bir vicdan sahibi olamayacak derecede yoksulsun.    
  • Uyuyamayacak olduktan sonra gözlerini kapalı tutmanın ne faydası var.    
  • İyilikler çokluk iz bırakmadan gider, kötülükler peşleri sıra cezaları sürükler.      
  • Öyleleri vardır ki, ufak tefek şeyler onları yaşatır da sert bir söz onları öldürür.                            
  • Demek istemiyordum ki insan vasat derece en hassas bir vicdana malik olabilir. Bunun için deli olması icap etmez.     
  • Yoksul, her sözcüğü kuşkuyla dinler; attığı her adım, onun düşünce ve duygularına böylece bir görev, bir iş yüklemiş olur.              
  • Sefaletim beni canımdan öyle bezdirmişti ki, artık bu hayatı savsşmaya değer görmüyordum. Bahtsızlık baskın çıkmış, fena yüklenmiştir. Öylesine bitmiştim ki, şimdi eski halimin bir gölgesiydim ancak.   
  • Ben hayvanları kafeste görmekten hiç hoşlanmam. Kendilerine bakıldığını bilir bu hayvanlar; yüzlerce meraklı gözü hisseder bu hayvanlar; dokunur bu onlara. Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim. Kendi inlerinde gezinen, uykulu yeşil gözlerle uzanıp pençelerini yalayan, düşünen, ürkek hayvanlar.[1]

Kaynakça

[değiştir]
  1. Açlık - Knut Hamsun

Konuyla ilgili diğer Wikimedia sayfaları:

Commons'da Knut Hamsun ile ilgili çoklu ortam dosyaları bulunmaktadır.

Vikipedi'de Knut Hamsun ile ilgili ansiklopedik bilgi bulunmaktadır.