Knut Hamsun
Görünüm
Knut Hamsun | |
---|---|
Norveçli yazar ve 1920 yılı Nobel Edebiyat Ödülü sahibi. | |
Doğum tarihi | 4 Ağustos 1859 |
Doğum yeri | Vågå, Gudbrandsdal, Norveç |
Ölüm tarihi | 19 Şubat 1952 |
Ölüm yeri | Grimstad, Nørholm, Norveç |
Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi |
Knut Hamsun (4 Ağustos 1859, Gudbrandsdal – 19 Şubat 1952, Grimstad), Norveçli yazar ve 1920 yılı Nobel Edebiyat Ödülü sahibi.
Sözleri
[değiştir]- Aşk akılıyı aptal yapar.
- Mert olan sözünde durur.
- Gurur insanı öldürebilirdi.
- Gel de yaşa bu aptallar içinde!
- Aklıma sığdıramıyordum karanlığı.
- Ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir.
- Hiçbir şey görmez oldum, hiçbir şey duymaz.
- Bütün ömrüm bir mercimek çorbasına fedadır!
- Her şeye rağmen namuslu olmak boşuna değildi.
- Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim.
- Sevincin de kederin de kaynağı insanın kendi içidir.
- Ben hayvanları kafeste görmekten hiç hoşlanmam.
- Yoksul aydın, zengin aydından çok daha kuvvetli görür.
- Yaşamak, başkaları kadar benim de hakkım değil miydi?
- Hayat bu kadar ezdikten sonra insanda cesaret mi kalır?
- Okumak doldurur, konuşmak hazırlar, yazmak ise olgunlaştırır.
- İnsan deli olmasa bile, biraz duyarlı bir kalbe sahip olabilir pekalâ.
- Yüksek sesle dünyanın bütün güçlerine cehennem azapları diledim.
- Saçmalama! Sen bir vicdan sahibi olamayacak derecede yoksulsun.
- Uyuyamayacak olduktan sonra gözlerini kapalı tutmanın ne faydası var.
- İyilikler çokluk iz bırakmadan gider, kötülükler peşleri sıra cezaları sürükler.
- Öyleleri vardır ki, ufak tefek şeyler onları yaşatır da sert bir söz onları öldürür.
- Demek istemiyordum ki insan vasat derece en hassas bir vicdana malik olabilir. Bunun için deli olması icap etmez.
- Yoksul, her sözcüğü kuşkuyla dinler; attığı her adım, onun düşünce ve duygularına böylece bir görev, bir iş yüklemiş olur.
- Sefaletim beni canımdan öyle bezdirmişti ki, artık bu hayatı savsşmaya değer görmüyordum. Bahtsızlık baskın çıkmış, fena yüklenmiştir. Öylesine bitmiştim ki, şimdi eski halimin bir gölgesiydim ancak.
- Ben hayvanları kafeste görmekten hiç hoşlanmam. Kendilerine bakıldığını bilir bu hayvanlar; yüzlerce meraklı gözü hisseder bu hayvanlar; dokunur bu onlara. Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim. Kendi inlerinde gezinen, uykulu yeşil gözlerle uzanıp pençelerini yalayan, düşünen, ürkek hayvanlar.[1]
Kaynakça
[değiştir]- ↑ Açlık - Knut Hamsun