Kaan Erkam

Kaan Erkam
Kaan Erkam
Doğum tarihi	17 Haziran 1965
Doğum yeri	Ankara
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Bahri Kaan Erkam (d.1965, Ankara), Türk öykü ve oyun yazarı. Oda Tiyatrosu'nun kurucusu ve yönetmeni.

Sözleri[değiştir]

Sen doğru kadınsın, ben yanlış adam. Ne desem yalan.
Ne zaman haklı çıksam bir arkadaşım üzülmüş demektir.
Sonu güzel biten filmler seyrettim. Sonra sana küfrettim.
Mutsuz bir birliktelik yerine huzurlu bir yalnızlık iyidir.
Ne kadar uzun zamandır güzel bir şey olmuyor, sevinemiyoruz. Olmayacak bir mucizeyi olacakmış gibi bekliyoruz.
Aksi ispat edilene kadar her masum suçludur.
Kaybetmeyi göze alamayan asla kazanamaz.
Bir siktirin gidin... diyeceğim de, söylenmiyor.
Dedim ya, bu kadarı yeter yaşamışlığıma dair. Gerisi fasa fiso. Bırak nereye çekerlerse çeksinler.
Söylediğim yalanlara değil ama gerçeklere pişman olmuşluğum vardır.
Neden bu ilişkilerin ikisi bir aradası yok?
Kaderci olmayalım. Geçmiş geçmiştir, geleceği de gelirse görürürüz.
Bıraktığı bardağı yıkamadan dudak izleri kalmıştır diye kullanıyorsan seviyorsun demektir. Önemli olan gitmesi değil, gelmesini beklemektir.
Zaman fena bir intikamcı. Peşinden ayrılmıyor ve hiç vazgeçmiyor.
Bitti kelimesi beş harften oluşur ama çok şey içerir.
Âlem buysa kral olmaya ne gerek var bu aleme.
Bir kadının her şey senin elinde demesi, dediklerimi yaptığın sürece demektir.
Bazen kendi güneşini yaratman gerekebilir. Yap.
Beyin ölümü gerçekleştiği halde aramızda gezen insanlar var.
Titanik batarken keman çalan müzisyen gibiyiz. Hâlâ sahnedeyiz.
Bir kadını değil, onun içinde sakladığı üç yaşındaki kızı sevmek gerek...
İntiharın bir başka yolu da sessiz kalmaktır. Ülkece intihar etmekteyiz.
Bana en uzun gece yok. Yaşanmamış gecelerdir asıl uzun olan.
’Ne halin varsa gör’ durağına geldik. İnecek var.
Bazen hayatımı bir bilgisayar oyununa benzetiyorum. Tam doğru kapıyı buldum sanıyorum, tekrar başa dönüyorum.
Ben o sakladığın gözyaşını gördüğüm için seni anlıyorum.
İnsanlar mantıklı bir yalana mantıksız bir gerçekten daha çok inanırlar.
Yargılayan suçludan suçlu. Kural bu mu?
Durdum, düşündüm. Senin, beni tanımadan önceki halini sevmeye karar verdim.
Nerem ağrısa, dedem; “rakı iç geçer” derdi. Bu sefer olmuyor be...
Güvendiğim bütün karlarıma dağ yağdı.
Zaman süzer anıları. Aklında kalan; aslında yaşadığındır.
Aslında hep biliyorum; dostum olduğunu söyleyenler benim değil ben onların dostuyum aslında.
Ne zaman haklı çıksam; bir arkadaşım üzülüyor demektir.
Eski sevgili yeni sevgili bulmadan, diğerine rahat yok anlaşılan.
Özlemenin hali hazırdaki nefretle hiçbir ilgisi yok.
Aslında öldüğünü anlamayanlardır dünyada kalanlar.
Hani bazen iyi oldu diyorum da dertleşecek kimse yok, o fena.
Yazıp yayınladıklarım değil, yazıp yazıp sildiklerimde saklıydı aslında her şey.
Bir dudak izi bırakmamışsın ki bardaklarda ömrüm boyunca ucundan öpeceğim.
Bana ettiğin her küfrün Aslında sevgi sözcüklerinden olduğunu bilmesem, sen de ölürdün.
Kimyamı bozuyor seni düşünmek... Gitmeni çok gerektiren şeyleri değil, kaldığında yaşadığımız mutlulukları süzmüş dimağım. Bir çok can sıkıntısını artık unutmuş durumdayım.
Hıdırellez ya; adını yazıp bahçeye gömsem, sabah kahvaltıda seni görsem...
Dönüşüm yok madem. Madem bir adım ötesi ölüm ve madem bu benim yeni rolüm. Ben de adam gibi ölürüm. der, ölürken bir oyuncu.