Johann Heinrich Pestalozzi

Johann Heinrich Pestalozzi
Johann Heinrich Pestalozzi
	İsviçreli pedagog, filozof ve politikacı.
Doğum tarihi	12 Ocak 1746
Doğum yeri	Zürih
Ölüm tarihi	17 Şubat 1827
Ölüm yeri	Brugg
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Johann Heinrich Pestalozzi (12 Ocak 1746, Zürih - 17 Şubat 1827, Brugg), İsviçreli pedagog, hayırsever, Okul ve sosyal reformcu, filozof ve politikacı.

Sözleri[değiştir]

Zihnini boşluklar ele geçirir.
Eğiten hayatın ta kendisidir.
Her çocuk sanatçıdır ve öyle kalmalıdır.
Doğru bildiğimizi nefesimiz çıktığında haykırmalıyız.
Felaket içinde karar verebilmek yarı kurtuluş demektir.
Eğitime çocuktan değil anneden başlamak gerekiyordu.
İyiyi yapabildiği halde yapmayan bir insan, suç işlemiş olur.
Eğitim bir toplumu ve dolayısıyla bir ülkeyi şekillendirendir.
Birçokları bana baktılar ama hiçbiri içimdeki beni göremediler.
Eğitimde asla gözardı edilmemesi gereken ilke bireysellik ilkesidir.
Bir şeyi bilmek ve bir şey hakkında bilgi sahibi olmak farklı şeylerdir.
Eğitim adım adımdır ve her bir adım bir diğerinin üzerine bina edilir.
Soylu bir kişi ve iyi eğitilmiş bir beyin işte tüm ihtiyacımız olan budur.
Hayatları ne yazık ki anlayışı kıt birtakım insanlar tarafından yönlendirilmektedir.
İnsan zihinsel enerjisini sağlıklı bir şekilde kullanmazsa zihninde boşluklar oluşur.
Eğitim ereksel olmalıdır. Öğretilen şeyin mutlak surette bir amaca dayanması şarttır.
Kaliteli eğitim doğru konularda yerinde ve gerekli sorular sorabilmekten geçmektedir.
Hiçbir çocuğun gelişimi anne babasının ya da öğretmeninin ufkuyla sınırlı olmamalıdır.
Dayatmacı ve baskıcı anlayışla istendik yönde bireyler yetiştirmenin adı eğitim değildir.
Bilgilerini ve yeteneklerini iyi amaca yöneltmeleri de psikolojik eğitim almalarıyla ilişkilidir.
İdeallerimiz uğruna, çevremizi aydınlatmak ve devşirmek yolunda yaşamımızı koymalıyız.
Düşün, hayal et! O minik çocukları düşle. Birbirinden bir şeyler kapmaya çalışan minik zihinler.
İnsan tembeldir ve boş bırakırsan çalışmaz. Asla öyle değildir. O tembelliğin nedeni eğitim sistemidir.
Ne yazık ki çocuklar nefret ettikleri bir yarış içine sürüklendiler ve kendileri dahil tüm dünyaya yabancılaştılar.
Diline hakim, kelime dağarcığı gelişmiş çocuklar ancak etkin bir şekilde analitik çözümlemelerde bulunabilirler.
Eğitimleri sığ ve ezbere dayanmaktaydı. Çocuklar düşünmeyi öğrenmiyor aksine düşünmekten korkuyorlardı.
Yaşamımda edindiğim en büyük bilgi şudur; Kendi kendine yardım etmeyi bilmeyene, hiç kimse yardım etmez.
-Yabancılaşma ve yetersizleşmenin önüne geçilebilmesinin tek yolu okulda verilecek çok yönlü ve kapsamlı bir eğitimdir.
Temelinde sorgulama olmayan doğmatik bilgi yığınlarının aktarılması işlemine eğitim demek eğitimin özüne saygısızlıktan başka bir şey değildir.
Eğitim sistemi maalesef çocuklarımızın sadece dersleri ile ilgilenir. Oysa onlar çocuktur! Duyguları , yaşamları,kişilikleri ve psikolojileri olan çocuklar.
Sorgulamayı bilmeyen tek meziyeti itaat ve verilen kalıba uymak olan tek düze bireyler yetiştirilir. Bu da er ya da geç kalitenin düşmesine neden olacaktır.
Şimdiye kadar hep başarısız olmamızın nedeni işte buydu. Düşmanı hep yanlış şekilde yenmeye çalıştık. Düşman kurallar ve sistem değildi. Onu savunan bireylerdi.
Hangi seviyede olursa olsun, kendini ileriye doğru yöneltmeyen, durgun, statükocu ve gelişmeye de dönüşmeye de kapalı zihinler okulların geleceğine yön vermemelidir.
Bireyi kendine yabancılaştırır, böylelikle birey dikte edilen doğrultuda çalışmak istemeyebilir. Oysa onun doğasında öğrenmek, keşfetmek ve araştırmak vardır, yeter ki ket vurulmasın.
Gördüm ki insanların arzuları, yaşam amaçları genelde aynıydı. Hepsinin ortak tutkusu maddi varlıklarını arttırmaktan ibaretti. Ne kadar çok insanı incelemeye tabi tutsam da bu sığ amacın ötesine geçene pek fazla rastlamadım.
Toplumu eğitmek bazen yöneticilerin işine gelmez. Fikirleri ve algıları yönlendirilebilir kitlelere sahip olmayı tercih ederler. Bu nedenle de toplumu eğitmekten kaçınırlar. Ne yazık ki sırf bu nedenden ötürü toplumsal gelişme hep yavaş ve sancılı olmuştur.

Alıntılar[değiştir]