Ivan Illich

Ivan Illich
Doğum tarihi	4 Eylül 1926
Doğum yeri	Viyana, Avusturya
Ölüm tarihi	2 Aralık 2002
Ölüm yeri	Bremen, Almanya
Vikipedi maddesi

Ivan Illich, (d. 4 Eylül 1926, Viyana, Avusturya – ö. 2 Aralık 2002, Bremen, Almanya) Avusturyalı filozof ve toplum eleştirmeni.

Sözleri

• Okul, eğitimi bir rekabet nesnesi olarak tanımlar.
• Nazi doktorları vücudun dayanıklılık sınırlarını araştırdı.
• Umut ve beklenti arasındaki farkı yeniden keşfetmeliyiz.
• Bütün ilaçları denize dökersek, tek kaybımız balıkların ölümü olur.
• Okul, şirkete olduğu gibi ihtiyacınız olduğuna inanmanızı sağlayan reklam ajansıdır.
• Okullar, öğrencilerin ne öğrendiklerinden bağımsız olarak öğretmenler için iş yaratır.
• Karanlıkta bir mum taşıyın, karanlıkta bir mum olun, karanlıkta bir alev olduğunuzu bilin.
• Özgür bir toplumun, modern bir okulda oluşturulabileceği görüşü paradoksal bir iddiadır.
• Okul, onlara öğretim yardımcıları etiketini ekleyerek işleri günlük kullanımdan uzaklaştırır.
• Sorumluluğun kişiden kuruma geçmesi toplumsal gerilemeyi kaçınılmaz hale getirmektedir.
• İki yüzyıl önce ABD, tek bir kilisenin tekelini reddetmeyi amaçlayan bir hareketle dünyayı yönetti.
• Günümüzde okul sistemi tarih boyunca güçlü kiliseler için geçerli olan üç işlevi yerine getirmektedir.
• Herkes için eşit olan zorunlu eğitimin, en azından ekonomik olarak, uygulanamaz olduğu anlaşılmalıdır.
• Hakların "uzmanlar" tarafından formüle edildiği yerlerde özgürlüğün nasıl azaldığını görmek zorundaydım.
• Günümüzde bilimsel ilerleme, insan inisiyatifi için programlanan araçların değiştirilmesi ile tanımlanmaktadır.
• Bir tüketici toplumunda kaçınılmaz olarak iki tür köleler vardır: bağımlılık mahkumları ve kıskançlık mahkumları.
• Okullar kapitalist toplumun üreme organlarıdır, çocuklar bu yerlerde, geleceğin tüketicileri olarak tasarlanırlar.
• Okul sayısının artması, silahlanmanın artması kadar tehlikelidir ama bu tehlike gerektiği kadar ciddiye alınmıyor.
• Ağaçları yaşken eğip bükmek sevgili öğretmenlerin içtenlikle yerine getirdikleri kutsal ve benzersiz bir vazifedir.
• Yasalar kimseye araba kullanması için herhangi bir yaptırım uygulamıyor ama herkesin okula gitmesini şart koşuyor.
• Bireysel özgürlüğü garanti altına alma, bir öğretmenin öğrencileriyle meşguliyetinde tamamiyle göz ardı edilmektedir.
• Okul, öğrenmenin öğretme eylemiyle beliren, doğruluğu önkabul görmüş bir önerme üstüne yapılandırılmış bir kurumdur.
• Öğrenmeyi, iyileşmeyi ve kendi yolunu bulmayı değil de, öğretilmeyi, götürülmeyi, tedavi edilmeyi ya da yol gösterilmeyi isterler.
• Bugün okul tekelinin, yani önyargıyı yasal olarak ayrımcılıkla ilişkilendiren bir sistemin anayasal olarak reddedilmesine ihtiyacımız var.
• Tümüyle daha yüksek verim ve azalan maliyetler yanılsamasıyla yapılanmış bir dünyada, mutluluk yaratan özveriyi öğretmek olanaksızdır.
• İnsanlar, sınırlar içinde yaşamayı öğrenmelidir. Bu, öğretilemez. Hayatta kalmak, insanların neleri yapamayacaklarını çabucak öğrenmelerine bağlıdır.
• Sözüne efendisininkiyle aynı ağırlığı verecek koşulların eşitliğini sürdürmek yerine, amirinin aynı bilgi dokunuşuna erişime sahip olmaktan memnundur.
• Orta Çağ'da Kilise'nin dışında kurtuluş yoktu ve ilahiyatçılar Tanrı'nın gözle görülür erdemli veya aziz olan putperestlerle ne yaptığını açıklamakta zorlandılar.
• Özgül bir çarenin taşıdığı özgül tehlikelerle yaşam boyu içli dışlı olmak, bunalım anında onu kabullenmeye ya da reddetmeye hazırlıklı olmanın en iyi yoludur.
• Mevcut dünya ikiye ayrılmıştır : yeterince sahip olmayanlar ve çok fazla olanlar; arabaları sokaktan sürenler ve araba sürenler. Yoksullar sinirli ve zenginler daima tatminsiz.
• İnsan kelimeye karşı dikkatli olmaya başlar, varsayılan bilgiye dayanır. Oylama tartışmanın, seçim sandığının ve sehpanın yerini alıyor. Vatandaş ekranın önünde oturuyor ve sessiz.
• Öğretmen sahip olduğu kişiliğini yargı, ideoloji ve doktor işlevleriyle birleştirdiğinde, toplumun temel yapısı, yaşam için hazırlanması gereken süreçle amacından saptırılmaktadır.
• Tüketici kullanıcısı, dikkatli bir şekilde paketlenmiş garantili bilgi dozuna ihtiyaç duyar. Komşunun aynı gazetesini okuma, sahibinin aynı televizyon yayınını izleme kesinliğine güvenin.
• Bilimsel ilerleme sayesinde, sanayi sonrası bir toplumu, bir kişinin yaratıcılığını kullanmanın asla başkalarına zorunlu bir iş, bilgi veya tüketim türü dayamayacağı şekilde inşa edebiliriz.
• Okul hem toplum mitinin kaynağı, hem bu mitin tezatlarının kurumsallaştırılması ve hem de mit ile gerçeklik arasında uyumsuzluğu tekrar üretecek ve gizleyecek olan ritüel mekanıdır.
• Yoğun endüstrileşmiş bir toplumda insanlar herhangi bir şeyi yapmaya değil de almaya koşullanmışlardır. Kendi yaratacaklarına değil satın alabileceklerine değer vermek üzere eğitilmişlerdir.
• İnsanların, sınırsız üreme, sınırsız tüketim ve kullanımdan kaçınmayı öğrenmeleri gerekiyor. İnsanları, gönüllü yoksulluk için eğitmek ya da yönlendirme yoluyla onlara özdenetim kazandırmak olanaksızdır.
• Yürüyen ve şifalı otlar alan adam, otoyolda yüz altmış koşan ve antibiyotik alan adam değildir; ama her ikisi de her şeyi kendi başlarına yapamazlar ve doğal ve kültürel çevrelerinin onlara ne sağladığına bağlıdır.
• Herkesin açık olarak kabul ettiği bağımlılık, bilim, teknoloji ve siyasetin ürettiği yüksek nitelikli bilgiye doğru, tanığın gerçekliğine olan geleneksel güveni aşındırır ve erkeklerin kesinliklerini nasıl değiştirebileceklerini boşaltır.
• Dilin bizimle konuştuğu, bilginin bizim hakkımızda düşündüğü ve Hukukun bize göre hareket ettiği bu dünyada yaşıyoruz. Dil, mesajların alınmasına ve alınmasına indirgenir; bilgi birikimi hakkında düşünmek; düzenleme planlama hakkı.