Italo Calvino

Italo Calvino
Italo Calvino
	İtalyan yazar ve romancı.
Doğum tarihi	15 Ekim 1923
Doğum yeri	Santiago de las Vegas, Küba
Ölüm tarihi	19 Eylül 1985 (61 yaşında)
Ölüm yeri	Siena, İtalya
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Italo Calvino (d. 15 Ekim 1923 – ö. 19 Eylül 1985), İtalyan yazar ve romancı.

Sözleri

Emperyalizmin nedeni aşırı üretimdir!
Bazen insan kendini eksik sanır, oysa sadece gençtir.
İnsan kitap okumak için ideal duruşunu asla bulamaz.
Bir ambar dolusu hüzünle dönüyorsun gittiğin yerlerden...
Kimse neyin gerçek neyin düzmece olduğundan haberdar değil.
Hala okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek hoşuma gidiyor.
Hepimiz intikamını almak istediğimiz gizli bir yara uğruna savaşıyoruz.
Okumak yalnızlıktır. İki kişi bir arada olduğunda bile insan yalnız başına okur.
Başkasını tanımanın şu özelliği vardır: Yolu mutlaka kendini tanımakdan geçer.
Hangi liman büyük bir kütüphaneden daha güvenli bir biçimde açar sana kollarını?
Okuyorum öyleyse yazı yazıyor' diyecek biri olduğu sürece evren kendini dile getirecektir.
Yaşamda bir an geliyor, tanıdığın insanlar arasında ölüler canlılardan çok oluyor. Ve beyin başka yüz hatlarını, başka ifadeleri kabul etmeye yanaşmıyor.
İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: Cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: Sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennem ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.
Ceza yasası yanlış. Ömrümüz boyunca neleri yapamayacağımızı yazmışlar: Hırsızlık, adam öldürme, çalıntı mal satın alma, gasp. Ama insanın belli koşullarda, bunları yapmak yerine neler yapabileceği yazılmamış..
Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem.
Gerekli olduğunu düşündüğünüz bir şeyden bir kez vazgeçtiniz mi, bir başka şeyden de, başka pek çok şeyden de vazgeçebileceğinizi anlarsınız.
Doğru yolu bulmak için kaybolmak gerekir.... Labirent, içine giren kaybolsun ve dolaşsın diye yapılır.
Çünkü yazmak daha sonra her zaman bulunacak biçimde bir şeyi saklamak demektir.
Evren, birisi "Okuyorum, öyleyse o yazıyor," dediği zaman kendini ifade edecektir.
Bütün öykülerin vardığı sonuç şudur: İnsan tek bir hayat yaşar, tek bir tane.
Bir kez okumaya daldın mı hiçbir şey seni yerinden kımıldatamayacak.
Şimdi ferahladım, kilometreyi sıfırlıyorum, tahtayı siliyorum.
İnsan, çocukluk korkularını bir ömür boyunca içinde taşıyor.
Bir klasik, söyleyecekleri asla tükenmeyen bir kitaptır.
Dikkat çekecek biri değilim, adsız bir varlığım...
Yaşadığımız dünyaya biçimini veren arzulardır.
Gene sayfalar susmuyor.
İnsanın yazgısı kişiliğidir.
Yaşamda bir an geliyor, tanıdığın insanlar arasında ölüler canlılardan çok oluyor. Ve beyin başka yüz hatlarını, başka ifadeleri kabul etmeye yanaşmıyor: Rastladığı bütün yeni yüzlere eski izlerin damgasını vurup, her birine en uygun maskeyi buluyor.
Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem.İki yolu var acı çekmemenin: birincisi pek çok kişiye kolay gelir: cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. ikinci yol riskli: sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.
At sırtında kitap okumak hiç kimsenin aklına gelmemişti, ama bugün atın eyerine oturup kitabı yelesine dayamak, belki özel bir koşumla kulağına tutturmak sana ilginç geliyor. Böyle ayakların üzengilerde okumak çok rahat olmalı; okumaktan tat almanın ilk koşuludur ayaklarını yerden kesmek.
Ne var ki bu göreceli rahatlama seni tuzağa düşürmek için çok uzun zaman önce okunmuş olsa da şimdi yeniden okunabilecek kitaplar ve hep okumuş numarası yaptığın ama artık gerçekten oturup okumanın zamanı gelmiş olan kitaplar biçiminde pusu kurmuştur.
İnsan, iki elinde de bir kılıç, kendi kendisiyle çatışıyordu.
Seviyorum geceleri dinlemeyi
nöbetçinin çağrısını.
Seviyorum geçişini Ay'ın
hücremi aydınlatışını.

Kaynakça

Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu, Italo Calvino, sayfa 11, Can Yayınları. Çeviren: Ülker İnce.
Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu, Italo Calvino, sayfa 22, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2008.
İkiye Bölünen Vikont, Italo Calvino, sayfa 115, Can Yayınları, 1991.
Örümceklerin Yuvalandığı Patika, Italo Calvino, sayfa 32, Yapı Kredi Yayınları, 5. Baskı. Çeviren: Kemal Atakay.