Henri-Frédéric Amiel

Vikisöz, özgür söz dizini
Henri-Frédéric Amiel
İsviçreli filozof ve şair.
Doğum tarihi 28 Kasım 1821
Doğum yeri Cenevre
Ölüm tarihi 11 Mayıs 1881
Ölüm yeri Cenevre
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi

Henri Frédéric Amiel İsviçreli filozof ve şair.

Sözleri[değiştir]

  • Düşmanın kuşkudur.  
  • Bırak ölüler ölüleri gömsün.   
  • Anlamsız şeyler beni tüketiyor.   
  • Fırtınanın içinde kim sakin kalabilir?  
  • En ağır yük yaşamadan varolmaktır.   
  • Doğaya her karşı çıkış cezasını bulur.    
  • Bitecek şeye bağlanmak neye yarar?    
  • Gerçekten mutlu olanlar, iyi insanlardır.    
  • Hiçbir şey kötülük gibi üreyip çoğalamaz.     
  • Sevildiğini hissetmek çok güçlendirici bir şey.   
  • Ne yazık ki toplumuma antipati duyuyorum.  
  • Bilinçimiz yaşamı nasıl oluşturuyorsa öyledir.     
  • İmrenecek o kadar az insan ve şey görüyorum.     
  • Ben her zaman kesinliği ve zorunluluğu sevdim.     
  • Büyük bir kişi sessizliğinin bile büyüklüğü vardır.      
  • İç yaşamı olmayan bir insan da çevresinin kölesidir.    
  • Bütün aptallar otoriteyi severler ve aptallar bir sürüdür.   
  • Akıllılık her şey için yararlıdır, hiçbir şey için yeterli değildir.   
  • Her kişilik özüne göre ışık saçar. İyi olan kişilik bizi geliştirir.   
  • Yarım kalan her sevinç, sırtımıza saplanan bir bıçak gibidir.        
  • Hiçbir şey bir şey olmak ister ve bir şey de her şey olmak ister.   
  • Dürüst insan, incindiği zaman uzaklaşır ve hiçbir şey söylemez.    
  • İnsan tek başına hayal eder, tek başına acı çeker, tek başına ölür.  
  • Her umut, içinden kumru yerine yılan çıkabilecek bir yumurtadır.       
  • Yarayı yeniden deşmek, ıstıraba yeni bir ıstırap eklemek neye yarar?    
  • Lüks beni ilgilendirmiyor, benim için önemli olan tek şey bağımsızlık.      
  • Yapman gerekeni yap, ne olursa olsun! Görevini yap ve gerisine boşver.       
  • Mutluluğu arıyorlardı ve kaygıyı, tedirginliği, üzüntüyü, acıyı buluyorlar.      
  • Tek bir insanın tek bir yanlışlığının bedelini insanlık varolduğu sürece ödemektedir.   
  • Başkasına bağımlı olan şeylerin hiç bir önemi yok, sana bağımlı olan her şeyi düzelt.    
  • Eğer sonuna kadar gitmek istemiyorsam, çabaların ve öne çıkmaların ne anlamı var?   
  • Hiçbir şey bizim için değil ve bize ait değil. Güzel şeyler bize ancak bir süre için sunuluyorlar.   
  • Para sorunu böylece ahlaksal bir sorun, yaşamsal bir sorun, to be or not to be haline geliyor.    
  • Her şey geçiyor, her şey bıktırıyor, her şey kırıyor. Yaşayacağım birkaç bin gün ve perde inecek.      
  • Başkaları için zor olanı yapmak kabiliyetli olmaktır; kabiliyetliler için imkânsız olanı yapmak da, dâhi olmaktır.      
  • Bu yaşam bana bir işkence gibi görünüyor, bu, amaçsız çekiç sesleridir, yaşam boyu gürültü patırtıdır, fasılasız, sevinçsiz, kronik çalkantıdır.    
  • Dünyanın bana acı çektirmeye, canımı yakmaya, beni aşağılamaya hakkıı olduğunu kabul etmiyorum; ve bu nedenle, onun beni ele geçirmesinden özenle kaçırdım.     
  • Bizim hayallerimiz vardı, içinde tek başına yaşadığımız. Bizim acılarımız vardı, kalbimizde tek başına çektiğimiz. Bizim ölümlerimiz vardı, tek başına ve yakışıklı. Hayallerimiz, acılarımız ve ölümümüz hepsi tek başına, hepsi yalnız.   
  • İsteksizliğin ve düş kırıklığın nereden kaynaklanıyorlar? Aslında neden bir şeye ulaşmak, bir şey hakkında karara varmak istemiyorsun? Çünkü mutluluğa inanmıyorsun, kendine inanmıyorsun ve bütün çabalar sana yalnızca düş kırıklıklarını arttırıyor gibi görünüyorlar.    

Alıntılar[değiştir]

Konuyla ilgili diğer Wikimedia sayfaları:

Vikipedi'de Henri-Frédéric Amiel ile ilgili ansiklopedik bilgi bulunmaktadır.