Gözyaşları ve Azizler
Gözyaşları ve Azizler, Rumen filozof Emil Cioran tarafından yazılan kitap.
Alıntılar
[değiştir]- Yaşam, doğal yönünü kaybettiğinde başka bir yön arar kendisine. Göğün mavisinin uzun süre en yüce aylaklık yeri olması böyle açıklanabilir. (s. 21) [1]
- Serseriler yataklarında can vermedikleri için, onların ölmedikleri söylenebilir. (s. 23) [1]
- Felsefenin en büyük cesareti kuşkuculuktur. (s. 34) [1]
- Assisi'li Françesko gibi bir azizin pürüzsüz mükemmelliği uzaklaştırıyor beni ona. Beni kendisine yakınlaştırabilecek ve onu anlamamı sağlayabilecek hiçbir zayıf nokta bulamıyorum onda. (s. 42) [2]
- "Mutlak", kanda eriyen bir mevcudiyettir. (s. 46) [1]
- İnanmak kibirle başlar. (s. 75) [1]
- Beni hem tatmin eden hem üzen bir kelime aradığımda sadece "unutma"yı bulabiliyorum. (s. 76) [3]
- Mevlana: "Kemanın sesi cennet kapısının açılış sesidir" Bu durumda, bir meleğin iç çekişini ne ile kıyaslayabilir insan? (s. 84) [1]
- Tanrı'm sen olmayınca bir deliyim, seninle olunca ise deliriyorum. (s. 85) [2]