Humeyni'den sonra Ali Hamaney de aynı anlayışı sürdürürek İslam dininin pazara saygılı olduğunu, Kur'an-ı Kerim'in ticareti övdüğünü; iş faaliyetleriyle hırsızlığı, yozlaşmayı, açgözlülüğü ve sömürüyü ilişkilendirenlerin Müslümanlar değil, sosyalistler olduğunu savundu.[1]
Washington kendine şu soruyu soruyordu: "İran'ı kim kaybetti?" Kimi Başkan Carter'ı suçluyordu, kimi CIA'yi, kimi şahı, kimi de onun generallerini. Oysa bu spekalüsyonlar, güvertedeki iskemleler başka türlü dizilseydi acaba Titanic yine de batar mıydı, diye tartışmak kadar anlamsız. Devrimin patlak vermesinin nedeni son dakikada yapılan şu ya da bu siyasal yanlış değildi. Onlarca yıldır İran toplumunun derinlerinde birikmiş aşırı baskıların yanardağ gibi patlamasıydı. 1977 yılına gelindiğinde toplumun her kesimine yabancılaşmış olan şah böyle bir yanardağın üzerinde oturmaktaydı.[2]
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi