Antonin Artaud

Antonin Artaud
Fransız oyun yazarı, aktör, yönetmen ve şair.
Doğum tarihi	4 Eylül 1896
Doğum yeri	Marsilya
Ölüm tarihi	4 Mart 1948
Ölüm yeri	Paris, Ivry-sur-Seine
Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi

Antoine Marie Joseph Artaud (d. 5 Eylül 1896, Marsilya - ö. 1948, Paris), Fransız oyun yazarı, aktör, yönetmen ve şair.

Sözleri

• İnsanın yüzü bir ölüm alanıdır.  
• Ben sadece acımdan doğdum.     
• Bilinç bir iştahtır, yaşama iştahı.  
• Beni intihar ettirdiler. Ne müthiş!    
• Kimse de yalnız değildir ölmek için.     
• Dövüşmek için darbeler almak lazım.     
• İnsan hasta, çünkü kötü inşa edilmiş.  
• İnsan intihar etmez. İnsanı intihar ederler.  
• Bende varolan her şeyin tek yargıcı benim!   
• Hastalık, güzelliğin filizlendiği ahengi yaratır.   
• Sanki sürekli alçalıyor gerçekliğin normal düzeyi.      
• Yaşam yalnızca, istekler ve olumsuz güçler dizisidir.    
• Uzun zamandır ölüm, benim için bir değer taşımıyor.   
• Gerçek acı, insanın kendi içindeki değişimi hissetmesidir.  
• Utanç duygusu yenilenlerde cesareti yeniden uyandırdı.  
• Ancak iyi ahlaklı eylemler hayata güzellik ve onur verebilir.  
• Azıcık bir gerçekle yetinmeyecek kadar acı çekmiştim ben.   
• Diyebilirim ki ben, gerçekten, bu dünyada varlık olamadım.     
• İki yol vardı önünde: sınırsız dışarınınki, boyutsuz içerininki.   
• Varlığın bulaşıcı yaşmamının mide bulandırıcı bir çökelişi var.      
• Kendi kendimi yıkıma uğratıyorum; artık, yaşıyor sayılamam.   
• Ölüme açlık duymuyorum, varlık olmamaya açlık duyuyorum.    
• "Sırra ermişlerin" yanında yutturmacılar her zaman var olacaktır.      
• Ve bazen daha fazlası gerekmez bir dahiyi intihara sürüklemek için.  
• Kötülük her insana eşit ölçüde verilmemiştir, deha da öyle, delilik de.  
• Paramparça. Sanki bir ışık yağmuru.Bu ne biçim ölüm? diye düşünür.         
• Kendimi, yaşamdan kendi irademle kopardım, yazgımı aşmak istedim!  
• Düşüncelerimi teker teker bırakmakla, daha şimdiden intihar ettim ben.   
• Sadece iliklerimi sarsanın açıklığına inanıyorum, aklıma konuşanın değil.  
• Yaşam, bir nesne, bir biçim değildi bende,bir dizi mantık yürütmeydi yalnızca.     
• Anlaşılması için yeterince ayrıntı vardır. Açıklamak nesnenin şiirini bozmak olurdu.  
• Gerçek tiyatro her zaman bana, tehlikeli ve dehşetli bir eylem olarak görünmüştür.  
• Var olmak için kendini olmaya bırakmak yeter, ama yaşamak için,birisi olmak lazım.
• İçindeki gerçek ölümün beni korkutmadığı aceleci bir ölümün yara izlerini taşıyorum.   
• Ve artık hiç kimse tanrıya inanmıyorsa, bu, herkesin giderek insana inanmasındandır.    
• Zengin olarak sen bir köpeksin, ben senden daha değerliyim suratına tüküreyim senin.  
• Kaygı verici olan bu dünyanın düzeninden sonra bir başkasının daha olduğunu bilmek.       
• Bir gecikmeyle hissediyorum yaşamı, umutsuzlukla farkediyorum ondan kopmadığımı.   
• Benimle ben olmayan arasında, henüz bitmemiş, yüzyıllardır devam eden bir savaş var.      
• Yeryüzü insanın krallığı değildir ve bu dünyada yaşamak bir düşüş, garip bir rütbe indirimidir.   
• Bu soruları sorduktan sonra, huzura kavuşan hiç kimse olmadı Kimim ben? Nereden geliyorum?   
• Şifalı ölüm, doğadan ayırarak iyileştiriyor bizi; ama ya ben, olgulara yol vermeyen acıların ürünüysem?  
• İntihar etmiş deli oradan geçmiş ve resmin suyunu doğaya iade etmiş, ama ona, kim onu geri verecek?   
• Tüm bireysel eylemler toplumsallığa aykırıdır. Deliler, toplumsallık diktatörünün kurban ettiği kimselerdir.   
• Makinanın olduğu yerde her zaman dipsiz kuyu ve hiçlik, yapılanı bozan ve ilga eden teknik bir müdahale var.     
• Düzen, Düzensizlik, Birlik, Anarşi, Şiir, Ses kakışımı, Ritim, Uyumsuzluk, Büyüklük,  Çocukçalık, Yüce gönüllülük, Kıyıcılık.   
• Varlık kuramında ben neyim? Ben, yaşamını yitirmiş olan ve tüm araçlarla onu yerine geri getirmeye çalışan bir insanım.    
• Bir deli, toplumun dinlemek istememiş olduğu ve dayanılmaz gerçekler söylemesini engellemek istemiş olduğu bir insandır da.  
• Herkes aslında cehennemden çıkmak için yazmıştır, ya da resim yapmıştır, heykel yapmıştır, taslak yapmıştır, kurmuştur, bulmuştur.   
• Ben artık ne ölebiliyorum ne yaşayabiliyorum, ne de ölümü ya da yaşamı istememezlik edebiliyorum. İnsanların tümü de benim gibi.   
• Çünkü bir deli, toplumun dinlemek istememiş olduğu ve dayanılmaz gerçekler söylemesini engellemek istemiş olduğu bir insandır da.    
• İnsan, kendi hiçliğinin tadına varabilseydi, kendi hiçliğinde dinlenebilseydi ; bu hiçlik, herhangi bir varoluş biçimi olmasın, ama tam bir ölüm de olmasın.     
• Sıkıntı İç sıkıntısı delirtir. İç sıkıntısı intihar ettirir. İç sıkıntısı lanetler. İç sıkıntısını tıp bilmez. İç sıkıntısını doktorunuz duymamıştır. İç sıkıntısı yaşamı yaralar. İç sıkıntısı yaşamın göbek kordonunu düğümler.