Şükûfe Nihal
| Şükûfe Nihal | |
|---|---|
| Doğum tarihi | 1896 |
| Doğum yeri | Yeniköy, İstanbul |
| Ölüm tarihi | 24 Eylül 1973 |
| Ölüm yeri | İstanbul |
 Vikipedi maddesi | |
 | Bu maddedeki bazı sözlerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklara ihtiyacı vardır. Ayrıntılı bilgiyi maddenin tartışma sayfasında bulabilirsiniz. |
Şükûfe Nihal Başar, Türk şair, öğretmen, eylemci ve aktivisttir.
Sözleri
[değiştir]- Neden yalan söyleyeyim, insan tarafsız olamıyor kendine karşı...
- Yurda bir şey vermeyenlerin yurttan bir şey almaya ne hakkı var?
- İşsiz, güçsüz, mantıksız, amaçsız, her gün biraz daha bebekleşerek yaşayan kadınlar...
- Yiyecek bir lokma ekmek bulmak ve kafada bir şey, bir ideal taşımak, ne büyük mutluluk!
- Kasırgalarla eğilmiş bir çınara benziyor bu adam! Kim bilir içinde ne oyuklar, ne sırlar vardır.
- Hiç sönmem, sanırdım. Bulutta düğün var deseler çıkmak isterdim; meğer insan nasıl da kendinden geçermiş!..
- Bir ömrün sonunda verilecek bir hesabı olmamak, insanlığın karşısında açık alınla çıkabilmek ne eşsiz mutluluk!..
- Mutluluğu hep büyük şeylerde aramaya kalkarız da şöyle bir kuru ekmek parçasının bile insana o zevki verebileceğini bilmeyiz.
- Türk köylüsünü her zaman böyle gördüm; almaz, hep vermek ister. Yemez, lakin hep yedirmek ister, karşılık olarak da bir şey almaz.
- Maddi hayat vasıtalarının bolluğu, lüks ihtiyaçlarının çokluğuyla insanlar hangi saadete erdi? Bir kısım insanın bu tükenmez ihtiyacını temin için, şüphe yok ki başka bir kısım aç kaldı.
- Köyden gelip şehirde okuduktan sonra tekrar köye dönmek istemeyenleri bu büyük şehir hastalığından korumak için, onlara kendi doğup büyüdükleri yeri yükseltme zevki, gururu aşılanmalıdır.
- Tüller, ipekler, altınlar, pırlantalar, boyalar, gezmeler, eğlenceler, oyunlar, köşkler, rahat uykular, rahat ölümler... Bunlar, hangi hakkın karşılığı? Hangi didinmenin, hangi fedakarlığın ödülü? Yurda bir şey vermeyenlerin yurttan bir şey almaya ne hakları var? Bu bahçenin dalları, yolunmaktan artık tükendi.