Özdemir Asaf

Vikisöz, özgür söz dizini
Özdemir Asaf
Doğum tarihi 11 Haziran 1923
Doğum yeri Ankara
Ölüm tarihi 28 Ocak 1981
Ölüm yeri İstanbul
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi

Özdemir Asaf doğum adı ile Halit Özdemir Arun (11 Haziran 1923; Ankara - 28 Ocak 1981; İstanbul), Türk gazeteci, çevirmen, yazar ve şair.

Sözleri[değiştir]

Gerçek değer;
gelmesi boşluk dolduran değil
gitmesi boşluk yaratan.
  • Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı.
  • Ben birini sevmiyordum. O da beni sevmiyordu. Bir gün bir yerde randevulaştık. Ben gitmedim. O da gelmedi.
  • Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı, ben ölürdüm.
  • Bir insan treni kaçırırsa başka bir tren gelir onu alır. Bir ulus treni kaçırırsa başka bir ulus gelir onu alır.
  • Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır... Harcayacaksın!
  • Bugüne en uzak gün, dün.
  • Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,
    Birinciliği beyaza verdiler.[1]
  • Damla biraz daha küçük veya büyük olamayacağı gibi ben de biraz daha şöyle biraz daha böyle olamam.
  • Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.
  • Evlilik, iki kişilik yalnızlıktır.
  • Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu!.. Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu...
Sustuğunu bilen olgundur, bildiğini susan değil.
  • Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.
  • Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi, öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o ama... Bozmadım.
  • Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.
  • Ne derseniz deyin, heykellerin saçı yoktur.
  • Sevilenin yanlışı görünmez, sevilmeyenin görüntüsü yanlıştır.
  • Sustuğunu bilen olgundur, bildiğini susan değil.
  • Yanına kadar koştuktan sonra, bir adım daha atamayacaksan eğer; oraya kadar sakın koşma. Sana değil, bekleyene yazık olur.
  • Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu: Ben direnmek için elimden gelin yaptım.

Şiirlerinden örnekler[değiştir]

Her seven
Sevilenin boy aynasıdır.
Sevmek
Sevilenin o aynaya bakmasıdır.
~Yalın

Yalın[değiştir]

  • Her seven
    Sevilenin boy aynasıdır.
    Sevmek
    Sevilenin o aynaya bakmasıdır.

Akıl Gözü[değiştir]

  • Seni bulmaktan önce aramak isterim.
    Seni sevmekten önce anlamak isterim.
    Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
    Sana hep, hep yeniden başlamak isterim.

O[değiştir]

  • Çalıyor o gözlerinden o uzun saçsız boyacı;
    Gül-bombalı, atsız-arabasız, sakalsız boyacı.
    Dudaklarında bir ıslık var, yakasında bir çiçek,
    Solan renkleri boyamakta o boyasız boyacı.

Değirmen[değiştir]

  • Bir kez geçer, bir insan bir karşı'ya,
    Ondan sonra artık her-şey karşı'dır.
    Orada bir dur-yeri olsaydı ya..
    Olmaması bir karşı-yarışı'dır.
Dün sabaha karşı
kendimle konuştum.

Ben hep kendime çıkan
bir yokuştum.

Yokuşun başında
bir düşman vardı.

Onu vurmaya gittim
ve kendimle vuruştum.

~Dün Sabaha Karşı

Dün Sabaha Karşı[değiştir]

  • Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
    Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
    Yokuşun başında bir düşman vardı.
    Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.

Ölüm[değiştir]

  • Ölüm; ben onu çiçeklerle giderken gördüm.
    Ölüm; ben onu yaşamları bilerken gördüm.
    Obur doymazlıkların obur açlıklarında,
    Ölüm; ben onu, varlıkları silerken gördüm.

Ama bir de yokluğun ve yüreğin önünde;
Ölüm; ben seni utanç ile titrerken gördüm.

Duvara Astığım[değiştir]

  • Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
    Sersem.
    Beni seni beklerken ölmem ki...
    Beklersem.
Bana düşünmek vardı,
payıma onu aldım,

İşledim de işledim
bir hüner-işi gibi.


Horlandı, beğenildi;
inandım, alınmadım,

Yolun geleceğini çizdim,
geçmişi gibi.

~Poetika

Poetika[değiştir]

  • Yaşadım da yoruldum, bir ağır-işçi gibi,
    Uyudum da uyandım, binlerce kişi gibi.

Bana düşünmek vardı, payıma onu aldım,
İşledim de işledim bir hüner-işi gibi.

Horlandı, beğenildi; inandım, alınmadım,
Yolun geleceğini çizdim, geçmişi gibi.

Zor dönemler olmadı-değil, olsundu, oldu,
Ne koştum ne de durdum kaçak gidişi gibi.

Bu konuyu burada bırakıyorsam birden,
Olmasın diyedir bir şeyin bitişi gibi.

Çizik[değiştir]

  • Geleceğim, bekle dedi, gitti..
    Ben beklemedim, o da gelmedi.
    Ölüm gibi bir şey oldu..
    Ama kimse ölmedi.

Bağlı[değiştir]

  • Beni öyle bir yalana inandır ki,
    Ömrümce sürsün doğruluğu.

Altıncı Gün[değiştir]

  • Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
    Siz yoktunuz.
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
~Yalnızlık Paylaşılmaz

Yalnızlık Paylaşılmaz[değiştir]

  • Yalnızlık, yaşamda bir an
    Hep yeniden başlayan
    Dışından anlaşılmaz

Ya da kocaman bir yalan
Kovdukça kovalayan
Paylaşılmaz

Bir düşün’de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.

Adalet[değiştir]

  • İnsansız adalet olmaz.
    Adaletsiz insan olur mu?
    Olur, olmaz olur mu!
    Ama, olmaz olsun.

Saçları[değiştir]

  • Bilmiyorum ne vardı saçlarında..
    Rüzgar mı delice eserdi,
    Gözlerim mi öyle görürdü yoksa..
    Saçlarının her hali hoşuma giderdi.

Biraz Sonra[değiştir]

  • Biraz sonra
    Sonra
    Olacaktır
Ötesi var:
Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir.
~Yalnızlık

Yalnızlık[değiştir]

  • Yalnız kaldınız sanırsınız,
    Biliyorum.
    Yalnız bırakılmışsınız,
    Biliyorum.
    Ötesi yok.

Ötesi var:
Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık
İnsanin kendine mektup yazması
Ve dönüp-dönüp onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.

Sana gitme demeyeceğim
Üşüyorsun ceketimi al
Günün en güzel saatleri bunlar
Yanımda kal
~Lavinia

Lavinia[değiştir]

  • Sana gitme demeyeceğim
    Üşüyorsun ceketimi al
    Günün en güzel saatleri bunlar
    Yanımda kal
    ...

Tentation[değiştir]

  • Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç…
    Sana diyeceklerim söylemekle bitmez.
    Yıllardır yaşamamdan çaldığım zamanlar
    Adına düğümlendi.

Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç…
Başka şehirleri özleyelim orada seninle.
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
İkimize yetmez.

Son kadeh içilmiş,
Son söz edilmişti.
bir düşünce sardı hepsini..
~Ego

Ego[değiştir]

  • Son kadeh içilmiş,
    Son söz edilmişti.
    bir düşünce sardı hepsini..

Bir hatıra,
Bir hırs,
Bir kıskançlık,
Bir yanıltı,
Bir kardeşlik,
Bir yanlışlık,
Bir kin,
Bir ümid,

Bir şey..
İnsana ait.

Kaynakça[değiştir]

  1. Ataol Behramoğlu, Büyük Türk Şiiri Antolojisi 2, Sosyal yayınları, s. 10

Konuyla ilgili diğer Wikimedia sayfaları:

Vikipedi'de Özdemir Asaf ile ilgili ansiklopedik bilgi bulunmaktadır.