Max Horkheimer

Max Horkheimer
Max Horkheimer
	Alman düşünür ve toplumbilimcidir.
Doğum tarihi	14 Şubat 1895
Doğum yeri	Zuffenhausen (Stuttgart), Württemberg, Almanya
Ölüm tarihi	7 Temmuz 1973
Ölüm yeri	Nürnberg, Bavyera, Almanya
	Vikipedi maddesi;

Max Horkheimer (14 Şubat 1895 Zuffenhausen, Stuttgart - 7 Temmuz 1973, Nürnberg), Musevi kökenli Alman düşünür ve toplumbilimcidir.

Sözleri[değiştir]

İyiyle kötüyü ayırt edemiyoruz artık.
Gelişmiş birey, gelişmiş bir toplumun ürünüdür.
Çalışmayı mutlulukla karıştırmaktan daha beter bir şey yok.
Teori ancak pratiğe hizmet ediyorsa gerçek anlamda teoridir.
Dünya, geçmişten yorgun düşmüş, Ölebilse artık, dinlenebilse.
Kapitalizm hakkında konuşmayanlar faşizm hakkında sussunlar.
Egemenlik ilkesi, her şeyin feda edildiği bir put haline gelmiştir.
Başkası adına savunma yapan kişi, kendini de savunuyor demektir.
Felsefe, insanın kendini aptallaştırmasına izin vermemek için vardır.
Çoğunluk her zaman ve istisnasız olarak azınlığın haklarını çiğnemiştir.
Krizdeki bir aile, insanı kör bir itaate sürükleyen davranışlara neden olur.
Evlerin pencerelerini tamamıyla açabilen tek bir rüzgâr biliyorum: Ortak keder.
Geçmişin doğruları bugünün yanlışlarına dönüşürken geride belli belirsiz bir kımıltı kalır.
İnsan ancak çalıştığı kadar değerlidir. Özgürlük kavramı tam da bu noktada devreye girer.
Doğru, tözünün zamana bağlı olmasından ötürü, havada asılı kalmış, kırılabilecek bir şeye benzer...
Felsefeye inanmak, insanın düşünme yetisinin korku yüzünden körelmesine karşı çıkmak demektir.
Düşüncenin kendini gerçekleştirmeye çabalaması yetmez, gerçeklik de düşünceye doğru çaba göstermelidir.
Tecrübelerimiz, ahlak ve politikanın hemen bütün sorularının akılla değil, güçle belirlendiğini göstermektedir.
Eğer kurucularının kazançlı çıkma olasılığı varsa, hiçbir rasyonel merci diktatörlüğe karşı bir yargıda bulunamaz.
Günün birinde her şeyin yoluna girecek olması, o zamana kadar gerçekleşmiş olan onca kötü şeyi kabullenmemizi sağlayamaz.
İnsanları neşeli bir kişilik halinde tutacak, kabullenilmiş, rasyonelleştirilmiş zevkler olarak hobiler artık bir kurum haline gelmiştir.
Dünyanın bir amaçlar dünyasından tümüyle bir araçlar dünyasına dönüşmesi, üretim yöntemlerinin tarihsel gelişmesinin bir sonucudur.
İlerleme ve rasyonelleşmenin nesnel gelişimi, hiçbir yerde köylülerin bilincinde olduğu kadar büyük bir kaybetme korkusuyla karşı karşıya gelmemiştir.
Bir zamanlar sanatın, edebiyatın ve felsefenin amacı varlıkların ve hayatın anlamını açıklamak, dilsiz olan her şeyin sesi olmak, doğaya acılarını anlatması için bir dil vermekti; başka bir deyişle, gerçekliği asıl adıyla çağırmaktı. Bugün doğanın dili koparılmıştır. Bir zamanlar, her sözün, çığlığın ya da jestin içsel bir anlamı olduğuna inanılırdı; bugünse hepsi sıradan bir olay, bir rastlantı olarak görülmektedir.
Hükmedenler kendi budalacaplanlarını kimi zaman nesnel zorunluluk olarak tanımiasalar bileböyle bir nesnel zorunluluga inanmazlar. Dünya tarihinin mühendislerirolünü oynarlar.
Zamanımızın gerçek bireyleri, kitle kültürünün kof, şişkin kişilikleri değil, ele geçmemek ve ezilmemek için direnirken acının ve alçalışın cehennemlerinden geçmiş fedailerdir.
Zeki bir insan, sadece doğru akıl yürüten değil, zihni nesnel içerikleri algılamaya açık, onların özsel yapılarından etkilenebilen ve bunu sözle ifade edebilen insan demektir.
Kaypak sofizmin uçurumu değil, deliliğin uçurumudur bu— atlayamayan bir doğru, kendi kesinlik ilkesi gereğince, eninde sonunda bir totolojiye dönüşür...
Yalnızca hükmedilenler yaşam standardarında belirlenen her artışla kendilerini daha aciz kılan gelişmeleri dokunulmaz bir zorunluluk olarak kabul ederler.
Faşizmi, akıl ile doğanın şeytani bir sentezi olarak tanımlayabiliriz: felsefenin her zaman düşlediği o kutuplar arası uzlaşmanın tam karşıtı.
İnsan, paranoyakça bir hırsla doğayı kendine ait kılmaya çalışmaktan vazgeçtiği anda doğanın dilinin çözülmeye başladığını görebilecekti.
Vahşetten insanca bir hayata giden bir evrensel tarih yoktur, ama sapandan megaton bombaya ulaşan bir tarihin olduğu söylenebilir.
Akıl kavramı ne kadar güçten düşerse, ideolojik manipülasyona, hatta en kaba yalanların yayılmasına o kadar elverişli duruma gelir.
İnsanın eşya üzerinde iktidar kurma isteği ne kadar yoğun olursa, eşyanın onun üzerindeki tahakkümü de o kadar ağır olur..
Siyasal bir zafer kazanmadıkları sürece, çoktan hazırlanmış bir ekonomik yenilgi onları beklemekteydi.
İnsanlar, ancak üretime karşı çıkarak, insana yaraşan bir başka üretim düzeni getirebilirler.
Dünyayı değiştirme çabaları yenik düştü, şimdi bir kez daha anlamak gerekiyor onu.
Tarihsel doğru, düşüncelerle gerçeğin çarpışmasından, sürtüşmesinden doğar.
Bir insanın kendi çıkarlarını en iyi bilen kişi olması" ne demektir?
Herkes söylediği ya da söylemediği şeyler için azarlanmaktadır.
İtiraz edilemeyecek bir şeyin başına hiçbir şey gelmez.
Geçmiş adaletsizlikler hiçbir zaman geri alınamayacak.
Mutluluk acıların aşılmasıyla serpilip gelişir.
Tarihi birleştiren, acıdır.
Ne çok gürültü ettik.

Kaynakça[değiştir]

Akıl Tutulması, Max Horkheimer