BİR KADININ PENCERESİNDEN
|
Bu sayfanın içeriği uygun değil ya da boş! | |
|
Bu sayfa, Vikisöz'ün silme politikası gereğince silinmesi için etiketlenmiştir ve bir hizmetlinin incelemesini beklemektedir. Sayfanın silinmemesi gerektiğini düşünüyorsanız, bu şablonu kaldırmadan, Nedeninizi tartışma sayfasında belirtiniz ya da Sayfayı, silinme gerekçelerini ortadan kaldıracak biçimde düzenleyiniz. Hizmetliler için: Lütfen sayfanın geçmişini, özellikle de son değişikliği kontrol etmeden bu sayfayı silme işlemini gerçekleştirmeyiniz. |
| Neden ? | telif |
| Kim ? | Bu sayfa üzerindeki en son değişiklik, 31 saat önce Wooze (katkılar| kayıtlar) tarafından gerçekleştirildi. |
BİR KADININ PENCERESİNDEN - OKTAY RIFAT[değiştir]
ALINTI[değiştir]
- Uyuyamıyordu. Taş çatlasa uyuyamayacaktı. Sağ eli yastığın altında, gözleri yumulu bir saatten beri kıpırdamadan duruyordu. Dizlerini karnına çekmişti. Ayakları buz gibiydi. Kalksa, o sinir hapından bir tane daha yutsa, hatta tüpü olduğu gibi bitirse yine uyuyamayacaktı. Sinirleri zembereğinden boşanmıştı bir kez. “Tek umut kıpırdamadan durmakta!” diye düşündü. (RIFAT,1976,s.8)
- Kızacak yerde katıla katıla gülmüştü Bedri. Daha çiçeği burnunda gelinken eve getirdiği erkek arkadaşlarıyla baş başa bıraktığı çok olmuştu Filiz’i. Bir gün pepeme bir şairle gelmişti eve. Rakı hazırlamıştı Filiz. İkinci kadehte kayboluvermişti ortadan. Pepeme şair önce alınır gibi olmuş sonra yılışmaya başlamıştı.(RIFAT,1976,s.9)
KAYNAKÇA[değiştir]
Rıfat, O. (1976). Bir kadının penceresinden. İstanbul, Türkiye: Yapı Kredi Yayınları.