John Steinbeck

John Steinbeck
John Steinbeck
	Amerikalı yazar.
Doğum tarihi	27 Şubat, 1902
Doğum yeri	Kaliforniya
Ölüm tarihi	20 Aralık, 1968
Ölüm yeri	New York
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Sözleri

En fazla zamanı, zaman kazanmak isterken kaybediyoruz.
İnsan olmak kolay değildir, hele ki ‘insanca’ yaşanabilecek bir toplum düzeni yoksa..!
Ve şimdi mükemmel olmak zorunda değilsiniz, sadece iyi olabilirsiniz.
Kararlı olmak, başarıya giden yolu yarılamak demekti.
Hiç kimse akıl almak istemez, istedikleri sadece teyit edilmektir...!
Bu kitap, içinde bütün bilgi ve yeteneklerimi saklamış olduğum bir sandığa benzer, o benim her şeyimdir.
Umut bitmemeli, bu kavga tüm insanlığın, eşit ve özgür yaşayabilmesi için..
Bir insan kapana kısılmışsa ve seçme şansı yoksa, kapanın içini dekore etmeye girişir.
Özlenen şey, akşamleyin bir su ve ateş üzerinde bir yemek bulmaktır.
İnsanın karnını doyurması gerek, bu onun en doğal hakkıdır.
Umutlarının öyle fazla coşmasına izin vermezsen, hayal kırıklığına uğramazsın,
Yoksul kişilerin baş düşmanı açlıksa, ikincisi hastalıktır...
Çok kitap okudum. Babam okumamı istemezdi okudukça halktan uzaklaşacağımı söyler dururdu.
Her insanın bir arkadaşa ihtiyacı vardır... Asıl mesele konuşacak birini bulmaktır.
Güç insanı yozlaştırmaz; korku yozlaştırır. Belki gücünü kaybetme korkusu.
Aklımın içinde adım atacak yer yoktu.
Nerede birileri özgür olmak için mücadele ediyorsa onların gözüne bak anne, beni göreceksin.
Tek istediğim kimseye yük olmadan yaşayıp gitmek.
Kimilerini yenilgi yıkar , kimileriyse zaferle küçülür...
Bütün güzel ve kıymetli şeyler yalnızdır.
Diktatör; aslında yönettiklerinden korkandır.
Kazanç, gökten inmez; bir başkasının kaybından kazanılır.
Bir insana dengesini kaybettirip, sonra da normal davranmasını bekleyemezsiniz..
Dünyada en değer verilmesi gereken şey, insanın özgür ve keşfeden zihnidir.
Bazen öldürecek olan, konuşa konuşa cinayeti bile çıkarır içinden, kimseyi öldürmesine gerek kalmaz.
İnsanın yalnızca malları mülkleri büyüktür, kendisi ise malının uşağı olur. Bunu iyi bil.
Hüzünlü bir vicdan insanı mikroptan daha hızlı öldürür.
Huzura kavuşmuş bir vicdandan daha iyi yastık olur mu?
Bir adamı besle, giydir, iyi bir eve oturt, umutsuzluktan ölür.
İnsan bir seviye edinmeli. Sadık dostlar serseri kılığında dolaşırsa, serseriler ne kılıkta dolaşacaklar?
İnsanın, suçu soyuna yüklemesi çok kolaydır.
Neden bilmiyorum ama. Belki de bu kahrolası dünyada herkes birbirinden korkmaya başladı.
Bu dünyada emin olduğum bir şey varsa, o da kimsenin başkasının yaşamına karışmaya hakkı olmadığıdır.
Mutsuz bir benlik bir mikroptan daha hızlı öldürür.
Ve bana öyle geliyor ki, kötülük ölür ölür dirilir, iyilik ise ölümsüzdür.
Gerçeğin acısı çabuk diner, ama yalanın o ağır, insanı yiyip bitiren acısı hiç bitmez.
Bilinen bir düşman daha az tehlikeli olur.
İnsanın dürüstlükten sapması için, bir şeyi tutkuyla istemesi gerekir.
Ölüm yaklaşırken öyle bir pelerin giyer ki kimse onu tanımakta güçlük çekmez.
Ölüm kişisel bir iştir, acı verir, üzgünlük uyandırır, ya da kuru bir felsefeye sürükler.
Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık.
Ne günah diye bir şey var, ne de sevap diye! Yalnızca millet ne yapıyorsa o var...
Büyüklük, hem yenilgiyi, hem de zaferi kabullenebilen kişilerde yaşar.
Bir şeyi aşırı istemek iyi değildi. Sırf bu yüzden bir şeyin olacağı varsa bile olmazdı. İnsanın isteği dozunda olmalıydı.
Bir insan kapana kısılmışsa ve seçme şansı yoksa, kapanın içini dekore etmeye girişir.
Dünyanın her yerinden herkesin yenileceği bir yer vardır. Kimilerini yenilgi yıkar, kimileriyse zaferle küçülür, bayağılaşırlar.
Belli bir düşünce biçimine alışınca, uzun yıllar bırakmadığımız gibi, bir yere alıştığımızda da bırakıp gitmek çok zor olur.
Gerçekle düş arasındaki savaşta güçlü tarafın gerçek olmadığını belirtmekten mutluluk duyarım.
Banka insanın dışında bir şeydir, söylüyorum size.Canavardır.Onu insanlar yaratmıştır.
Fikirler tavşanlar gibidir; birkaç tane edinir ve onlara bakmayı öğrenirsiniz, ve bir bakmışsınız bir sürü olmuş.
Tabiatın pislikleri her geçen sene kaybolur ama insanın pislikleri daha uzun ömürlüdür.
İnsan, anlamlı her işten zevk alır. İnsanın canını sıkan bir sonucu olmayan, bir amacı olmayan iştir.
Sence ben deli miyim ? -Hayır yalnızsın ama deli değilsin. -Fark etmez bence.
Hiçbir insan diğer insanları gerçekten anlayamaz. Elinden en fazla, onların da kendisi gibi olduğunu varsaymak gelir.
Başın beladaysa ya da yaralıysan, ya da bir şeye ihtiyacın varsa yoksullara git. Yardım edecek bir tek onlar vardır, bir tek onlar.
Avlanmış olmanın bir şeyi daha var: İnsanın aklına hep kötü şeyler gelir. Avladığın zaman, avladığın şeyi düşünmezsin, üzülmezsin.
Aynı yola baş koyan, yani gerçekten can yoldaşlığı eden o kadar az insan var ki… Nedendir bilmem. Belki de insanlar birbirlerini güvenilmez yaratıklar olarak gördükleri içindir, kim bilir.
Çocuklarının büzülmüş karınlarında hisseden bir adamı nasıl korkutabilirsiniz? Onu sindiremezsiniz. Çünkü o, her şeyin ötesine geçen bir korkuyu tatmıştır.
Sosyalizm köklerini Amerika'da bulamaz; çünkü fakirler kendilerini sömürülen bir sınıf olarak değil, geçici olarak sıkıntı yaşayan milyonerler olarak görmektedir.
Eğer yoksulsan ve ekmeğe muhtaçsan sakın zenginin kapısını çalma, çünkü gönülden vermez; git, yoksulun kapısını çal ki elindeki son ekmeği bölüp gönülden vermek nasıl olurmuş, onu gör...
İnsan daha yaşamadan, cennet umudunu ne yapsın? Kendi ruhları yerlerde sürünürken, Kutsal Ruhu ne yapsınlar? Yardıma ihtiyaçları olacak. Ölmeye sıra gelmeden önce yaşamaları şart.
Kendime, Mesih'i seviyor musun, diye sordum. Düşündüm, düşündüm, hayır dedim. O isimde kimseyi tanımıyordum. Bir yığın hikâye dinlemiştim tabii ama benim sevdiğim yalnızca insanlardı.
Diktatör; aslında yönettiklerinden korkandır. Halkının manevi duygularını sömürürler, en temel hak ve özgürlüklerle ilgili kısıtlama getirmeye çalışırlar, eleştiriye ve protestoya hiç tahammülleri yoktur. Sonları hep hazin olmuştur; ya intihar etmişler, ya kaçmışlar ama sığınacak yer bulamamışlar ya da yargılanmış ve cezalandırılmışlardır.
Bizim gibi, çiftliklerde çalışanlar, dünyada en yalnız insanlardır. Kimi kimseleri, yerleri yurtları yoktur. Bir çiftliğe girer, çalışır didinirler, biraz para yaparlar. Sonra kente gidip, kendilerini ve paralarını dağıtırlar. Sonra bir de bakarsın ki, yollara düşmüş başka bir çiftliğe gitmektedirler. Umdukları bekledikleri bir şey yoktur.
Halkın büyük bir kısmı aç ve çıplak olunca, istediğini zorla alır. Ve bütün tarih boyunca haykıran küçücük bir gerçek daha: Baskı, ancak baskı altmdakileri güçlendirir ve birbirine bağlar. Büyük mal sahipleri, tarihin bu üç haykırışına kulaklarını tıkamışlardır. Toprak birkaç kişinin eline düşüp de topraksızların sayısı arttı mı, büyük mal sahiplerinin her çabası, baskıya doğru yönelir.
Ve öyle bir zaman geldi ki, toprak sahipleri artık çiftliklerinde çalışmaz oldular. Çiftçiliklerini kâğıt üzerinde yapıyorlardı: Toprağı, toprağın kokusunu, duygusunu unutmuşlardı; ve yalnızca toprağa sahip olduklarını, yalnızca topraktan kazanıp kaybettiklerini hatırlıyorlardı.
İnsanlar ikiye ayrılırlar: Başkaları için yaşayanlar, Başkaları sayesinde yaşayanlar. Sorun olanlar, çözüm olanlar. Ümit kıranlar, ümit verenler. Dert üretenler, deva üretenler. Şikayet edenler, çare bulanlar. iki insandan biri dert küpü olur çıkar, diğeri deva küpü. Biri şikayet üretir, öbürü çare.
Biri yük olur, öbürü yük taşır.
Bombaların artık düşmediği ama bombacıların hala yaşadıkları dönemden korkun. Çünkü her bomba, savaş ruhunun ölmediğinin kanıtıdır. Grevlerin kesildiği ama büyük patronların yaşadığı dönemlerden korkun. Çünkü ezilen her küçük grev ileri doğru atılan adımın kanıtıdır. Şunu da unutmayın: İnsanoğlu bir kavram için savaşmadığı, uğrunda ölmediği zaman, felaket gelip çatmıştır; çünkü bu tek nitelik, insanoğlunun temelidir ve evrende belirleyicidir.
Konuşma alışkanlıktan başka neydi ki; sözsüz de anlaşabilirdi insanlar...
Huzura kavuşmuş bir vicdandan daha iyi yastık olur mu?
Güç insanı yozlaştırmaz; korku yozlaştırır. Belki gücünü kaybetme korkusu.^[1]
Dünyanın her yerinden herkesin yenileceği bir yer vardır. Kimilerini yenilgi yıkar, kimileriyse zaferle küçülür, bayağılaşırlar. Büyüklük, hem yenilgiyi, hem de zaferi kabullenebilen kişilerde yaşar.
Hiç kimse akıl almak istemez, istedikleri sadece teyit edilmektir.
Sosyalizm köklerini Amerika'da bulamaz; çünkü fakirler burada kendilerini sömürülen bir sınıf olarak değil, geçici olarak sıkıntı yaşayan milyonerler olarak görmektedir.
Vardığım kanaat odur ki büyük bir öğretmen büyük bir sanatkardır ve diğer büyük sanatkarlar gibi onlardan da az sayıda vardır. Hatta çalışma sahası insan aklı ve ruhu olduğu için öğretmenlik sanatların en büyüğü bile olabilir.
Hiçbir insan diğer insanları gerçekten anlayamaz. Elinden en fazla, onların da kendisi gibi olduğunu varsaymak gelir.
İnsanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur.^[2]

Gazap Üzümleri (1939)

İnsan, alıştığı gürültüyü bile arar.
"Tek istediğim kimseye yük olmadan yaşayıp gitmek."

Fareler ve İnsanlar (1937)

Gitti işte... Herkesin gittiği gibi.
Ne sanıyor bunlar beni anlamadım ki. Kimsenin benim nasıl bir hayat sürdüğümü gördüğü yok.

Kaynakça

↑ Steinback, John. The Short Reign of Pippin IV (1957), s. 102 "Power does not corrupt. Fear corrupts... perhaps the fear of a loss of power."
↑ Steinback, John. Of Mice and Men (1937), s. 44

[1] Steinback, John. The Short Reign of Pippin IV (1957), s. 102 "Power does not corrupt. Fear corrupts... perhaps the fear of a loss of power."

[2] Steinback, John. Of Mice and Men (1937), s. 44

[1]

[2]