Auguste Comte

Auguste Comte
Fransız sosyolog, matematikçi ve filozoftur
Doğum tarihi	17 Şubat 1798
Doğum yeri	Montpellier, Fransa
Ölüm tarihi	5 Eylül 1857
Ölüm yeri	Paris
Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi

Isidore Marie Auguste François Xavier Comte, kısaca Auguste Comte (19 Ocak 1798 - 5 Eylül 1857), Fransız sosyolog, matematikçi ve filozof. Sosyolojinin babası olarak tanımlanmaktadır.

Sözleri

• Metafizik, psikolojiye indirgenmiştir.   
• Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?  
• Bilim öngörüyü, öngörü eylemi doğurur.
• İnsanlık canlılardan çok ölülerden oluşur.   
• Yasaları tamamlamak için iradeler gereklidir.   
• Pozitivizm niçinlerle uğraşmaz, ama nasılları iyi bilir.  
• Sevgi prensibimiz, düzen temelimiz, ilerleme amacımızdır.
• İnsan doğası itibariyle ahlak sistemini iyileştirmek yerine yozlaştırır.  
• Sanatın asıl işlevi bilimin attığı temelin üstüne modeller yaratmaktır.   
• Kendi kazanç ve malından başkalarını da yararlandırmayan yoksul sayılır.  
• Sevgi, ilerleme ve ahenk dairesinde herkes için ve başkası için yaşamaktır.  
• İlk iki dönem geride kalmıştır; pozitif bilimin ve düşüncenin hâkim olduğu döneme girdik.  
• Bilimleri ve ahlakı yeniden düzenleyin,aynı anda toplumu yeniden örgütlemiş olacaksınız.  
• Sevgi tek ahlaki duygudur, çünkü yalnızca o toplumculuğun kişisellikten üstün tutulmasını sağlar.   
• İnsan zekası bir aracı olmadan, bütün olayları gözleyebilir; gözleyemeyeceği tek olay vardır: kendisi.   
• Dünyada kesin olan tek şey geçmiştir, fakat üzerinde çalışmak zorunda olduğumuz her şey gelecektir.  
• Tek gerçek yaşam, soyun müşterek yaşamıdır; bireysel yaşamın soyutlama dışında bir varoluşu yoktur.   
• Milletlerin gelişmesi ve ilerlemesi insan tasarımının bir sonucu değil, insan faaliyetlerinin bir sonucudur.   
• Zeka ve akıl onu toplumsallaşma olgusuna götürür. Arzu ve duygularla yaşayan insanlar sürekli didişirler.   
• İyi yola götürmek ve kötülüklerden korumak. Bu asıl hareket ruslardan fazla özellikle türklerde göze çarpıyor.
• Doğulu önderler, milletlerinin başından ayrılmayarak her hükümetin temeli olan şu iki kanunu hakkıyla yapıyorlar.  
• Birey toplumsal bir varlıktır. İnsan daha ziyade duygular ve egosuyla hareket eder; zeka ve aklını kullanmaktan sürekli kaçınır.  
• Şüphecilik bir kriz halinden ibaret olup insan aklının bir öğreti değişikliğine geçişinde ortaya çıkan zihinsel bunalımın kaçınılmaz sonucudur.  
• Dogmatizm, insan zekasının normal hali, onun doğası nedeniyle sürekli olarak ve her türüyle, en uzak göründüğü zaman bile meylettiği haldir.  
• Aklını kullanan insan barış ve sükunete kavuşur. Bu nedenle insandaki bencil duyguları, akıl ve zeka aracılığıyla çıkarsız hale getirmek zorunludur.  
• "Yeni din" , sonunda Pozitif Din olacaktır. Bu dinin Tanrısı insanlık, peygamberi bilim adamları ve mucizeleri ise ilmî keşiflerdir. İbadet üstün bir varlığa tapınarak değil insanlığın gelişimi için çaba sarf edilerek yapılır.