Muhammed/K

< Muhammed

• Kadere iman, Allah’ın birliği (tevhid) inancı ile irtibatlıdır.
• Kalbinden tam bir sadakatle Allah'tan başka ilah olmadığına ve Muhammed'in de Allah'ın resûlü olduğuna şehadet eden bir kimseyi Allah, cehennem ateşine haram kılar.
• Kardeşini bir günahından dolayı ayıplayan kişi, günahı işlemedikçe ölmez.
• Kavimler layık oldukları şekilde yönetilirler.
• Kendisinde ruh olan hiçbir canlıyı (atışlarınıza) hedef ittihaz etmeyin.

Müslim, Sayd 58 (1957); Tirmizi, Sayd 1 (1475); Nesâî, Dahâya 41 (7, 238, 239).

• Kendisini fakir gösteren kimse, fakirleşir.
• Kıyamet günü cehennem, yetmiş bin yuları olduğu halde getirilir. Her yularında, onu çeken yetmiş bin melek vardır.

Müslim, Cennet 29 (2842); Tirmizi, Cehennem 1 (2576).

• Kıyamet gününde Allah, kullarından birini çağırır, huzurunda durdurarak malının hesabını sorduğu gibi, makamının da hesabını sorar.
• Kıyamet gününde bilginlerin mürekkebi şehitlerin kanıyla tartılır.
• Kıyamete yakın Müslümanlar içinde en az bulunacak şey; helal para ile kendisine güvenilecek arkadaştır.
• Kim Allah’ı gazaplandırmakla bir güç sahibini hoşnut ederse, Allah’ın dininden çıkmış olur.
• Kim Allah Teala yolunda bir gün oruç tutsa, Allah onunla ateş arasına, genişliği sema ile arz arasını tutan bir hendek kılar.
• Kim Allah ile kendisinin arasını düzeltir, güzel yaparsa; Allah da onun, insanlarla arasını düzeltir, güzel yapar. Kim iç dünyasını (kalbini, niyetini) düzeltirse, Allah da onun dışını (davranışlarını) düzeltir
• Kim Allah yolunda bir askerin teçhizatını temin ederse bizzat gaza yapmış olur. Kim, gazaya çıkan bir askerin geride kalan âilesine hayırlı himayede bulunursa gaza yapmış olur.

Buharî, Cihâd 38; Müslim, Emâret 135, 136 (1899); Ebû Davud, Cihâd 21 (2509); Tirmizî, Fedâilu'l-Cihâd 6 (1628); Nesâî, Cihâd 44 (6, 46).

• Kim benim sünnetimi diriltirse (ihya eder ve yaşamında tatbik ederse) beni sevmiş olur. Beni seven de benimle beraber cennettedir.
• Kim bir hayırlı işi yapmaya yönelirse, onu yapan kadar mükâfat alır.
• Kim bir namaz unutacak olursa hatırlayınca derhal kılsın. Unutulan namazın bundan başka kefareti yoktur.

Buhârî, Mevakîtu's-Salât 37; Müslim, Mesâcid 314 (684); Tirmizî, Salât 131 (178); Ebu Dâvud, Salât 11 (442); Nesâî, Mevâkît 52, 53 (2, 293, 294).

• Kim -din- kardeşinin ırz ve namusunu onu gıybet edene karşı savunursa, Allah da kıyamet günü o kimseyi cehennemden korur.

Tirmizî, Birr 20, IV, 327

• Kim bir kavme benzemeye çalışırsa, o onlardandır.
• Kim bir oruçluya iftar ettirirse, kendisine onun sevabı kadar sevap yazılır. Üstelik bu sebeple oruçlunun sevabından hiçbir eksilme olmaz.
• Kim bir kavme misafir olursa, onlar müsaade etmedikçe (nafile) oruç tutmasın.
• Kim bir mü'mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir.
• Kim gaza yapmadan ve içinde gaza yapma isteğini konuşturmadan ölürse, münafıklıktan bir çeşit üzere olur.
• Kim orucu fecirden önce niyetle (kesin kılmazsa) onun orucu yoktur.
• Kim oruçlu olduğu halde unutur ve yerse veya içerse orucunu tamamlasın. Çünkü ona Allah yedirip içirmiştir.
• Kim Kadir Gecesi'nde inanarak, ihlas ile o geceyi ibadetle geçirirse, geçmiş günahları bağışlanır.
• Kim kendiliğinden kusacak olursa, üzerine kaza gerekmez. Kim de isteyerek kusarsa orucunu kaza etsin.
• Kim kölesi ile yüz okiyye üzerinden mükâtebe yapsa da, kölesi, bunun on okiyyesi hariç hepsini ödese, yine de köledir.

Ebû Davud, Itk 1 (3927); Tirmizi, Büyu' 35 (1260); İbnu Mace, Itk 3 (2519).

• Kim kötü ve çirkin bir iş görürse onu eliyle düzeltsin; eğer buna gücü yetmiyorsa diliyle düzeltsin; buna da gücü yetmezse, kalben karşı koysun. Bu da imanın en zayıf derecesidir.

Müslim, Îmân, 78; Ebû Dâvûd, Salât, 248.

• Kim mahlûkun rızasını, Halıkın gazabıyla kazanmaya çalışırsa, Allah-u Teala o mahluku ona musallat eder.
• Kim malı olan bir köle azat ederse, kölenin malı kendisinin olur, yeter ki efendisi bu hususta bir şart koşmamış olsun.

Ebû Davud, Itk 11 (3962); İbnu Mace, Itk 8 (2629).

• Kim üzerinde ramazan ayının orucu olduğu halde ölecek olursa, (ölünün velisi) her bir gün yerine, bir fakire yiyecek versin.
• Kim yalanı ve onunla ameli terk etmezse (bilsin ki) onun yiyip içmesini bırakmasına Allah'ın ihtiyacı yoktur.
• Kişi arkadaşının dini üzeredir. O halde sizden birisi kiminle arkadaşlık yaptığına dikkat etsin. Kişi sevdiği ile beraber(haşrolunacaktır)dir.
• Kişi din kardeşine kâfirlik isnat ederse, bu isnat ikisinden birine döner.
• Kişi malı, hanımı ve çocuğuyla imtihan edilir.
• Kişinin dünya ve ahiretine faydası olmayan şeyleri terk etmesi, İslâm'ının güzelliğinden ileri gelir.

Tirmizi, Zühd 11, 2318, 2319

• Kişi, önüne semer kaşı kadar bir şey bırakmadan namaz kılarsa; (önünden geçtiği takdirde) siyah köpek, kadın, eşek namazını bozar.

Müslim, Salat 265 (510); Ebû Davud, Salat 110 (702); Tirmizi, Salat 253 (338); Nesai, Kıble 7.

• Kolaylaştırınız, güçleştirmeyiniz, müjdeleyiniz, nefret ettirmeyiniz.

Buhârî, İlm, 12; Müslim, Cihâd, 6.

• Konstantiniyye (İstanbul) bir gün elbet fethedilecektir. Onu fetheden kumandan ne güzel kumandan ve onun askeri ne güzel askerdir.
• Koşarak yürümek mü’min’in değerini yok eder.
• Köleyi ölme anında azat edenin misali, doyduğu zaman hediyede bulunan adam gibidir.

Ebû Davud, Itk 15 (3968); Tirmizi, Vesaya 7 (2124).

• Kötü ahlaklılık, uğursuzluktur.
• Kur'an-ı Kerîm'i müslüman nesillere öğretmek, Kur'an'ın korunması konusunda onlara mes'uliyetlerini hissettirmek, ona dil uzatanlara karşı müdafaa görevini yerine getirmek, her Müslümanın vazifesidir.
• Kur’an’ın haram kıldığını, helal sayan bir kimse, Kur’an’a inanmamıştır.
• Küçüklerimize merhamet etmeyen, büyüklerimize saygı göstermeyen bizden değildir.

Tirmizî, Birr, 15; Ebû Dâvûd, Edeb, 66.