Albert Schweitzer

Ahlaklılığın en büyük düşmanı duygusuzlaşmaktır.

Albert Schweitzer (d. 14 Ocak 1875, Kayserberg, Alman İmparatorluğu - ö. 4 Eylül 1965, Lambaréné, Gabon), 1952 Nobel Barış Ödülü sahibi Alman humaniter doktor, filozof, müzisyen, teolog, hayvansever ve anti-nükleer aktivistti.

Biz bilgi edindikçe etrafımızdakiler anlaşılır bir hâl almaktan ziyade daha da gizemli olur.

Etik, yaşayan her şeye karşı hissettiğimiz sonsuz sorumluluktur.

Sonsuzluktan bize ulaşan ruhani ışının "aşk" olduğunu fark eden, dinin, kendisine doğaüstü gerçekler hakkında eksiksiz bilgiler sunmasını istemekten vazgeçecektir.

Sözleri

• Ahlak, kelimenin en geniş anlamıyla, canı olan her şeye karşı duyulan sorumluluk demektir.

• Ahlaklılığın en büyük düşmanı duygusuzlaşmaktır.

• Ben daima şuna inanmışımdır ki, her birimiz hiç olmazsa yoksulluğun bir parçasını sona erdirebilmek için ufak bir şey yapabilir.

• Bir insanın sahip olabileceği en güzel anıt, insanların kalbindedir.

• Birçok insan mutsuz olduklarını bilirler; ama daha fazla sayıdaki insan mutlu olduklarını bilmezler.

• Biz bilgi edindikçe etrafımızdakiler anlaşılır bir hâl almaktan ziyade daha da gizemli olur.

• Biz hepimiz o denli çok birlikte olduğumuz halde hepimiz yalnızlıktan ölüyoruz.

• Bütün dahiler göklere uzanır, Mozart ise gökten inmiştir.

• Büyük olmak iyidir, ama insan olmak daha iyidir.

• Etik, yaşayan her şeye karşı hissettiğimiz sonsuz sorumluluktur.

• Gelişme iyi şeydir, yeter ki her yönünden anlaşmaya varılsın.

• Hayat, bencil veya düşüncesizce hareketler nedeniyle yok edilemeyeceği gibi, daha yüce bir değer veya amaç için de feda edilemez.

• Her insanın bizi insan olarak ilgilendirdiği bilinci azalırsa kültür ve etik sarsılmaya başlar.

• İnsan ruhu ölmedi. Gizlenerek yaşamaya devam ediyor. İnsan ahlâkının kökü olması gereken merhametin, gerçek genişliğine ve derinliğine, ancak kendini insan türüyle sınırlamayıp bütün yaşayan canlıları kucaklaması sayesinde ulaşabileceğine inanıyorum.

• İnsan yaşamının amacı başkalarına hizmet etmek, şefkat göstermek ve yardımcı olmayı istemektir.

• İnsanın ahlakı insanla bitmemeli, evrene yayılmalıdır; bir parçası olduğu büyük hayat zincirinin yeniden farkına varmalıdır. Tüm varlığın bir değeri olduğunu anlamalıdır.

• İnsanlar arasında çok soğukluk var, çünkü kendimizi aslında olduğumuz kadar sıcak kanlı göstermiyoruz.

• Kimi vakit sönen hayat ateşimiz rüzgar gibi bir başkası tarafından körüklenerek alevlenir; ve her birimiz bu ateşi tekrar canlandıran dostlarımıza en içten teşekkürlerimizi borçluyuz.

• Kimse yıllarca yaşadığı için ihtiyarlamaz. İnsanlar ideallerine ihanet ettikleri zaman yaşlanırlar.

• Mutluluğu sadece insanlarla "bölersen", onu "çarpabilirsin".

• Mutluluk bizde olmadığı halde, başkalarına verebileceğimiz tek şeydir.

• Mutluluk iyi bir sağlık ve kötü bir hafızadan başka bir şey değildir.

• Mutluluk, paylaşınca iki katına çıkan tek şeydir.

• Sonsuzluktan bize ulaşan ruhani ışının "aşk" olduğunu fark eden, dinin, kendisine doğaüstü gerçekler hakkında eksiksiz bilgiler sunmasını istemekten vazgeçecektir.

• Tehlikeli bir dönemde yaşıyoruz, insan kendine hükmetmeyi öğrenmeden doğaya hükmetmeyi öğrendi.

• Uygarlık maddi ve manevi ilerlemedir; bu ilerleme gerek kişilere, gerekse topluluklara hayat uğraşısının yarattığı zorlukları azaltmakla olur.

• Vazife duygusu, en büyük terbiyeci güçtür.

Kaynaklar

Albert Schweitzer ile ilgili daha fazla bilgiye Vikipedi'den ulaşabilirsiniz.