Teknolojinin, endüstrinin kendi kültürünü üretmesi gibi Çin de kendine özgü bir kültür üretebilir mi? Japon örneğine bakılacak olursa kapitalist tüketim kültürünün doğulu versiyonu olmaktan öteye geçemeyecek. Ancak barındırdığı potansiyel, Amerika'nın yerini almaya namzet görünüyor. İpek Yolunu jeoekonomik anlamla sınırlandırmaya, tanımlamaya peşinen itirazı olamayan Çin'in alternatif bir kültür, uygarlık geliştirmesi imkansız görünüyor.[1]
Biz bu aydınlık geleceğe ilerlerken, bu pandemiyi dünyaya salan ülke olan Çin'i de sorumlu tutmalıyız. Virüsün ilk günlerinde Çin ülke içi seyahati durdurdu ancak Çin'den yapılan uçuşlara izin verdi. Çin, benim uyguladığım seyahat yasağını da kınadı. Çin hükümeti ve Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), yanlış bir şekilde virüsün insana bulaştığına dair kanıt olmadığını söyledi. Sonra da belirti göstermeyen kişilerin virüsü yaymayacağını duyurdu. BM, bu eylemlerinden dolayı Çin'i sorumlu tutmalıdır.[2]
Çin, ihtiraslı, değer ve kural tanımayan uygulamalarıyla Uygurları yok etme projelerini sürdürüyor. Tüm baskılara, teknolojik denetime rağmen, uygulamaları ifşa eden bilgilerin, resim ve videoların dışarıya sızmasına mani olamıyor. Gerçekten görgü tanıklarının ifadeleri, sızan video ve bilgiler, sorunun bir insanlık trajedisine dönüştüğünü gösteriyor. Üstelik sadece Çin için değil, tüm insanlık için bir utanç vesikası gibi duruyor.[3]
Çin otokratik devlet yapıları üzerinden sermâyenin en verimli çaılıştığı merkez olmak konumunu devâm ettiriyor. Bütün sır, Çin’de vergilerin yeniden bölüşüm süreçlerinin baskılanmış olmasıdır. Çin bu baskılamaların eşliğinde kesif bir ihracatçı güç olarak tüketim toplumlarına ulaşmayı ihtirasla devâm ettiriyor.. Açık bir şekilde belirtelim: Eğer Çin demokratikleşmeye ve nüfusunu tüketime açmaya kalkarsa kaybeder. Bu vaziyette sermâye ve teknoloji Çin’i terk eder. Bunu gören ABD şu aralar son kozunu oynuyor. Çin’i istikrarsızlaştıracak, açılım alanlarında yayılmasını engelleyecek her türlü adımı atıyor. Çin’i hırsızlıkla, demokratik olmamakla, çevreyi kirletmekle, iklimi bozmakla suçluyor. Bu arada kendi içinde Yeşil Yeni Mutabakat olarak bilinen yeni bir üretim ve mübadele tarzı geliştirerek , Çin’i târihsel olarak diskalifiye etemeye gayret ediyor.[4]
Çin muamma olmaya devâm ediyor. Kastettiğim Çin’in elinde bulundurduğu yüksek üretim, sermâye ve teknolojik üstünlükleri değil. Dikkât çekici olan Çin’de gerçekleşen ve kapitalizmin en ileri aşamalarına dönüşen süreçlerin bizzat Komünist Parti mârifetiyle gerçekleşiyor olması. Bu daha çok şaka konusu edilen ironik bir durum olarak görülüyor. Kapitalizmi savunanlar, bu ironik durumu keyiflenerek tâkip ediyorlar ve “ne kadar güçlü olduğumuzu, işlerimizi yeri geldiğinde bizzât Komünist Partilere gördürmemizden anlayın” diyorlar. Bu işe küreselleşmenin cilvesi diye bakanlar da var. Garip olan meselenin üzerine fazlaca gidilmemesi ve tablonun olağanlaştırılması.[5]
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi